Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 września 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 322/18 odmawiające przywrócenia terminu w sprawie ze skargi R. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2018 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 11 września 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 322/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił R.G. przywrócenia terminu do złożenia odpisu skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2018 r.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 20 lipca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę R. G. na ww. postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. Pismami z dnia 7 sierpnia 2018 r. skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie oraz wniosek o przywrócenie terminu do nadesłania 1 egzemplarza odpisu skargi wywodząc, że zaniechanie nadesłania wymaganego odpisu wynikało z okoliczności niezawinionych przez stronę. W tym kontekście pełnomocnik skarżącego podał, że nie miał wiedzy o wezwaniu go do usunięcia braków formalnych skargi, gdyż przesyłka zawierająca takie wezwanie nie została fizycznie wydana jego pracownikom przez pracownika poczty. Na skutek błędu pracownika poczty doszło prawdopodobnie do pomieszania przesyłki z korespondencją przeznaczoną do innych odbiorców. Samą treść wezwania poznał dopiero w dniu 1 sierpnia 2018 r. w siedzibie Sądu podczas kwerendy akt. Pełnomocnik skarżącego dodał, że nie jest to pierwsza sytuacja błędu operatora pocztowego w zakresie doręczeń przesyłek. Wskazał, że był świadkiem sytuacji, w których listonosz mieszał przesyłki do różnych adresatów, zostawiał koperty przeznaczone dla innych odbiorców lub odbierał (np. przesyłka wsunęła się pod inne listy) wraz z innymi przesyłkami listy, których odbiór już potwierdzono w Kancelarii. Niezależnie od błędów operatora pocztowego strona skarżąca wskazała, że każda przesyłka otrzymana pocztą zostaje wpisana w książce korespondencji. Tymczasem kwestionowana przesyłka jako jedyna nie została uwzględniona w rejestrze poczty.
Uzasadniając odmowę przywrócenia terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że przesyłka zawierająca wezwanie do uzupełnienia braków formalnych została przesłana na podany przez pełnomocnika strony adres i odebrana przez upoważnionego pracownika kancelarii. Tym samym przyjąć należało, że stronie zostało skutecznie doręczone wezwanie do uzupełnienia braku formalnego. Stąd niedopuszczalnym byłoby przywrócenie terminu tylko na podstawie gołosłownego twierdzenia strony jakoby przesyłka zawierająca to wezwanie nie została fizycznie wydana pracownikowi kancelarii przez pracownika poczty. Ponadto odbierający przesyłkę obowiązany jest sprawdzić, czy zawiera ona wszystkie wskazane na druku zwrotnego potwierdzenie odbioru dokumenty. Sąd uznał zatem, że strona nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu i zachowania należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, co uniemożliwia przywrócenie terminu.
Zażaleniem R. G. zaskarżył powyższe postanowienie w całości, zarzucając mu naruszenie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyrażające się w: jego nieprawidłowym zastosowaniu i bezzasadnym odmówieniu skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia skargi w sytuacji, gdy Sąd pominął całkowicie przytoczoną we wniosku z dnia 7 sierpnia 2018 r. wykładnię powołanych przepisów, na poparcie której pełnomocnik przywołał obszerne przykłady z orzecznictwa, z której to wykładni wynika, że sytuacja opisana we wniosku o przywrócenie terminu spełnia przesłanki wskazane w art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wobec braku zawinienia przez pełnomocnika w uchybieniu terminu; błędnej oceny dowodów znajdujących się w aktach sprawy oraz dowolne i nieuzasadnione uznanie, że dokumentacja, jaką dysponuje skarżący nie uprawdopodobniła w wystarczającym stopniu braku winy w uchybieniu terminu; dowolnym i nieuzasadnionym powieleniu argumentacji dotychczasowej (powołanej w postanowieniu o odrzuceniu skargi), z pominięciem istotnych okoliczności sprawy powołanych we wniosku o przywrócenie terminu oraz zażaleniu na odrzucenie skargi; zaniechaniu przeprowadzenia ewentualnie innych wskazanych dokumentów, na podstawie których możliwe byłoby sporządzenie prawidłowego rozstrzygnięcia. Wobec powyższego wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentu, a to z pisma z dnia 7 września 2018 r. zawierającego stanowisko Poczty Polskiej w odpowiedzi na złożoną skargę, na okoliczność jej treści, a to uprawdopodobnienia braku winy pełnomocnika w uchybieniu terminowi do złożenia odpisu skargi. W uzasadnieniu zażalenia podniesiono m.in., że uchybienie terminowi wynikało z braku wiedzy o zarządzeniu Sądu z dnia 5 czerwca 2018 r., wobec czego pełnomocnik pismem z dnia 7 sierpnia 2018 r. zawnioskował również o przywrócenie terminu do przedłożenia żądanego odpisu skargi. Wskazano, ze przedmiotowa przesyłka nie została fizycznie wydana pracownikom pełnomocnika przez pracownika poczty.