Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 marca 2015 r., sygn. akt II SAB/Gd 86/14 o odrzuceniu zażalenia M. W. na postanowienie z dnia 22 stycznia 2015r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. w przedmiocie warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił zażalenie M. W. na postanowienie z dnia 22 stycznia 2015 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie, Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 22 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Skarżąca w dniu 17 lutego 2015 r. wniosła do Sądu drogą elektroniczną zażalenie na powyższe postanowienie. Zarządzeniem z dnia 19 lutego 2015 r. Przewodnicząca Wydziału wezwała skarżącą do usunięcia braków formalnych zażalenia poprzez podpisanie zażalenia z dnia 17 lutego 2015 r. przesłanego pocztą elektroniczną znajdującego się w aktach sprawy bądź przez nadesłanie odpisu ww. zażalenia zawierającego własnoręczny, oryginalny podpis, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia. Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie skierowana została na adres skarżącej znajdujący się w aktach sprawy. Po dwukrotnym awizowaniu przez pocztę w dniach 23 lutego 2015 r. i 3 marca 2015 r. przesyłka z adnotacją "zwrot nie podjęto w terminie" została zwrócona do Sądu w dniu 11 marca 2015 r. ( k. [...]).
Doręczenie to Sąd uznał za prawidłowo dokonane w trybie art. 73 p.p.s.a. Z adnotacji poczynionych przez doręczyciela oraz pocztową placówkę oddawczą wynika przyczyna niemożności doręczenia, określone zostało miejsce umieszczenia zawiadomienia dla adresata oraz potwierdzony został stosownymi pieczęciami i podpisami fakt dwukrotnego awizowania przesyłek i ich zwrotu do Sądu. Pierwsze zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej i o możliwości jej odbioru pozostawiono skarżącej w dniu 23 lutego 2015 r. i, a wobec niepodjęcia pisma w ciągu 7 dni od pozostawienia zawiadomienia, powtórzono je w dniu 3 marca 2015 r. W konsekwencji ponownego niepodjęcia przesyłki w terminie przez adresata placówka pocztowa zwróciła ją do Sądu w dniu 11 marca 2015 r.
W tych warunkach Sąd uznał, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia zostało doręczone skarżącej w dniu 10 marca 2015 r., zaś termin do uzupełnienia braku formalnego zażalenia upłynął w dniu 17 marca 2015 r.
Wobec stwierdzenia, że skarżąca nie uzupełniła braku formalnego zażalenia, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. Sąd zażalenie odrzucił.
W zażaleniu na postanowienie z 26 marca 2015 r. skarżąca wniosła o jego uchylenie wskazując, że kwestionuje prawidłowość doręczenia jej przesyłki awizowanej. Fakt przystawienia pieczęci na kopercie o podwójnym awizowaniu nie jest wystarczającym dowodem na doręczenie awiza, są to bowiem odrębne czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Istotne znaczenie w rozważanym przypadku ma okoliczność, iż postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SAB/Gd 86/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., odmówił skarżącej przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, zaś postanowieniem z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. II OZ 1096/15, Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie skarżącej na ww. postanowienie z dnia 11 sierpnia 2015 r. oddalił. Postanowienie to zapadło w oparciu o wiążące obecnie Naczelny Sąd Administracyjny ustalenia, że skarżącej skutecznie doręczono wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia w trybie art. 73 p.p.s.a., braki formalne zażalenia na postanowienie z dnia 22 stycznia 2015 r. o odmowie przyznania skarżącej prawa pomocy uzupełnione zostały przez stronę po terminie, zaś niezachowanie przez skarżącą terminu do uzupełnienia przez nią tych braków było przez nią zawinione.
W tych okolicznościach odrzucenie zażalenia z uwagi na nieuzupełnienie przez skarżącą jego braków formalnych, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., było w pełni zasadne. Odnosząc się do argumentacji skarżącej kwestionującej w rozpoznawanym zażaleniu prawidłowość doręczenia jej przesyłki zawierającej wezwanie do uzupełnienie braków formalnych zażalenia należy zauważyć, że kwestia ta stanowiła przedmiot rozważań Sądu I instancji w postanowieniu z dnia 11 sierpnia 2015 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w postanowieniu z dnia 17 listopada 2015 r. Z uwagi na to, że została ona w sposób wiążący rozstrzygnięta w postępowaniu wpadkowym w przedmiocie przywrócenia terminu do uzupełnienie braków formalnych zażalenia, nie może ona stanowić uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zażalenia na postanowienie o odrzucenia zażalenia.
Mając zatem na względzie, że skoro z akt sprawy wynika, że w wyznaczonym do tego terminie skarżąca nie uzupełniła braków formalnych zażalenia, należało uznać, że zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 marca 2015 r. odpowiada prawu, co uzasadniało oddalenie zażalenia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.