Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w Szczecinie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 września 2005 r. , Sygn. akt SA/Sz 541/03 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia oraz odmowie sporządzenia uzasadnienia w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...]w Szczecinie na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia z dnia 23 września 2005 r. (Sygn. akt SA/Sz 541/03) Wojewódzki Sądu Administracyjny w Szczecinie odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia oraz odmówił sporządzenia uzasadnienia w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w Szczecinie na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego. Zdaniem Sądu wnioskodawca nie wskazał przekonywujących okoliczności, w świetle których adnotacja doręczyciela, iż zawiadomienie o terminie rozprawy było dwukrotnie awizowane po czym z powodu nie podjęcia w terminie zostało zwrócone do nadawcy, nie odpowiada stanowi faktycznemu. Sąd wyraził także pogląd, iż dla rozpoznania wniosku nie ma znaczenia, że pełnomocnik skarżącej zmienił siedzibę swej kancelarii - ponieważ nie zawiadomił Sądu o zmianie adresu do doręczeń. Ponadto w uzasadnieniu tego postanowienia Sąd podkreślił, iż w postępowaniu sądowoadministracyjnym niedopuszczalne jest przeprowadzenie innych dowodów niż dowód z dokumentu, a w związku z tym bezskuteczny jest wniosek o przesłuchanie wymienionych z imienia i nazwiska osób na okoliczność zmiany siedziby kancelarii pełnomocnika skarżącej, upoważnienia adw. M. B. do odbioru korespondencji i niedoręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik skarżącej radca prawny J. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Według wnoszącego zażalenie WSA błędnie postanowił o niedopuszczalności dowodu z wnioskowanych przez pełnomocnika świadków, ponieważ odesłanie zawarte w art. 106 § 5 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nakazuje odpowiednie zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Według pełnomocnika skarżącej oznacza to, iż mają w tym postępowaniu zastosowanie art. 227-257 KPC. Ponadto w zażaleniu wywiedziono, iż brak winy w uchybieniu terminu należy jedynie uprawdopodobnić, co powoduje, że dopuszczalny były tu dowód z zeznań świadka, ponieważ, postępowanie, którego celem ma być jedynie uprawdopodobnienie jakiegoś faktu należy traktować mniej rygorystycznie niż postępowania stricte dowodowe
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Kwestionowane postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostało bowiem wydane zgodnie z obowiązującymi i prawidłowo wskazanymi w nim przepisami.
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm. zwanej dalej p.p.s.a./, stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej w postępowaniu procesowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Odwołanie się do braku winy powoduje, iż przywrócenie uchybionego terminu uzasadniają wyłącznie takie obiektywne występujące bez woli strony, okoliczności i zdarzenia, które mimo dołożenia odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w postępowaniu sądowym we właściwym czasie. Istnienia takich obiektywnych przeszkód skarżąca nie wykazała. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez stronę zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar.
Natomiast zachowanie pełnomocnika skarżącej polegające na zaniechaniu zawiadomienia Sądu o zmianie siedziby swojej kancelarii (nawet w przypadku upoważnienia innej osoby do odbioru korespondencji) nie tylko nie jest potwierdzeniem braku winy w uchybieniu terminu, ale jak to słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny należy je uznać za zawinione, ponieważ nosi znamiona rażącego niedbalstwa w postępowaniu.
Nietrafny jest również pogląd pełnomocnika skarżącej, iż na zasadzie odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego dopuszczalne jest przeprowadzenie w postępowaniu sądowoadministracyjnym dowodu z zeznań świadka. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym na podstawie wykładni systemowej art. 106 § 3 i 5 p.p.s.a. należy przyjąć, iż dopuszczalny jest jedynie dowód z dokumentu, pełniący rolę uzupełniającą i niepowodujący zbędnej zwłoki w postępowaniu. Należy bowiem podkreślić, iż z odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego zawartego w art. 106 § 5 p.p.s.a. nie można wyprowadzić wniosku jakie dowody są dopuszczalne w postępowaniu sądowoadministracyjnym, ze względu na to, że art. 106 § 3 p.p.s.a. wyraźnie dopuszcza w postępowaniu sądowoadministracyjnym tylko dowód z dokumentów.
Z tych względów na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.