Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 października 2007r. sygn. akt II SA/Rz 634/07 o przyznaniu skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i odmowie przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie w sprawie ze skargi J. P. na uchwałę Rady Gminy L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: - oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 18 października 2007r., sygn. akt II SA/Rz 634/07 przyznał skarżącemu J. P. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i jednocześnie odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie, tj. ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przeanalizował informacje zawarte we wniosku, zgodnie z którymi w skład rodziny skarżącego wchodzi 5 osób: skarżący, małżonka oraz trójka dzieci, z których jedno studiuje, a dwójka uczęszcza do szkoły podstawowej, przy czym dochody rodziny wynoszą około [...] zł miesięcznie. Skarżący jest właścicielem m.in. nieruchomości rolnej o pow. [...] ha, mieszkania o pow. [...] m2 oraz współwłaścicielem domu o pow. [...] m2. Sąd pierwszej instancji uznał, że z przedstawionych przez J. P. okoliczności wynika, iż nie jest on w stanie ponieść pełnej wysokości kosztów postępowania, jednakże z drugiej strony okoliczności te nie uprawniają do stwierdzenia, że skarżący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów.
Na powyższe postanowienie J. P. złożył zażalenie podnosząc, że Sąd pierwszej instancji nie wziął pod uwagę m.in. wydatków związanych ze stałym leczeniem skarżącego oraz związanych z utrzymaniem domu i samochodu ciężarowego z przyczepami.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Należy podkreślić, że instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady wyrażonej w art. 214 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którą do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Sąd może na wniosek osoby fizycznej przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, spoczywa na wnioskodawcy.
W odniesieniu do zarzutów zażalenia stwierdzić należy, że Sąd pierwszej instancji zbadał wnikliwie sytuację majątkową skarżącego i zasadnie doszedł do przekonania, że przedstawione przez skarżącego okoliczności przemawiają za uwzględnieniem wniosku w zakresie dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych. Zauważyć również należy, że skarżący zaciąga kredyty związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, jednakże nie podaje uzyskanych w związku z prowadzeniem tego gospodarstwa dochodów. Prowadzi to do uznania, że wnioskodawca nie wskazał wszystkich okoliczności niezbędnych do rozpoznania wniosku, co oznacza, że nie może on skutecznie zakwestionować podjętego przez Sąd pierwszej instancji rozstrzygnięcia w przedmiocie przyznania prawa pomocy.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.