Zażalenie na postanowienie WSA w Lublinie w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Lublinie oku, znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy
Sentencja

Dnia 4 stycznia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 31 października 2011 roku, sygn. akt II SA/Lu 743/11 przywracające termin do wniesienia skargi w sprawie ze skargi B.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] lipca 2011roku, znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 31 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przywrócił skarżącej termin do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] lipca 2011r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że skarżąca otrzymała decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie w dniu 27 lipca 2011 r., zatem termin do wniesienia skargi upływał w dniu 26 sierpnia 2011 r. Skarga wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu została wniesiona w dniu 1 września 2011 r. (data stempla pocztowego). We wniosku wskazano, że w dniu 25 sierpnia 2011 r. skarżąca doznała w wyniku upadku dotkliwych obrażeń ciała, w szczególności stłuczenia prawego łokcia, i nie była w stanie wnieść skargi we wskazanym w pouczeniu terminie. Dolegliwości bólowe utrzymywały się kilka dni i dopiero w dniu 29 sierpnia 2011 r. skarżąca była w stanie sporządzić skargę. Powyższa okoliczność, zdaniem Sądu I instancji, uprawdopodobniała brak winy skarżącej w niedopełnieniu terminu do wniesienia skargi w niniejszej sprawie.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie podnosząc, że skarżąca dochowując należytej staranności nie powinna był zwlekać z wniesieniem skargi do ostatniego dnia ustawowo zakreślonego terminu. Kolegium wskazało również, że skarżąca miała możliwość upoważniania innej osoby, tj. męża, do sporządzenia oraz wniesienia skargi. Kolegium podkreśliło, że dolegliwość skarżącej ustąpiły w dniu 29 sierpnia, a skarga wniesiona została dopiero w dniu 1 września 2011 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.

Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy.

Przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu przyjąć należy pewien obiektyw miernik staranności, co oznacza, że tylko stwierdzenie, że strona danej przeszkody nie była w stanie przewidzieć, uzasadnia uwzględnienie wniosku. Chodzi więc o okoliczności od strony całkowicie niezależne i nieprzewidywalne. Niewątpliwie upadek oraz związane z nim obrażenia ciała należało uznać za okoliczność nieprzewidywalną i niezależną od skarżącej. Uznając, że okoliczność wypadku oraz stres związany z tym wydarzeniem były powodem uchybienia terminu w niniejszej sprawie, należy uznać także, iż okoliczność ta spowodowała niemożność skorzystania z pomocy osoby trzeciej (np. męża) w dokonaniu czynności procesowej w zakreślonym terminie. Skoro bowiem skarżąca dopiero w dniu 29 sierpnia 2011 r. uświadomiła sobie upływ terminu, to nie mogła wcześniej zlecić dokonania sporządzenia oraz wniesienia skargi w sprawie. Zatem należało uznać, że niedochowanie terminu w niniejszej sprawie nie nastąpiło z winy skarżącej.

Dodatkowo wskazać należy, że w niniejszej sprawie dochowany został siedmiodniowy termin określony w art. 87 § 1 p.p.s.a. Skoro bowiem dolegliwości skarżącej ustąpiły w dniu 29 września 2011 r., to termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu oraz skargi upływał w dniu 5 września 2011 r. Słusznie zatem Sad I instancji przywrócił termin do wniesienia skargi.

Z tych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze