Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2006r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2006 r., sygn. akt VII SA/Wa 19/05 w zakresie odrzucenia wniosku J. T. o przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r. zn. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie 2) przywrócić termin do wniesienia skargi
Pismem z dnia 11 września 2004 r. A. T. wniosła skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W piśmie tym skarżąca podniosła, że wprawdzie decyzja była skierowana do jej ojca J. T., lecz właścicielką nieruchomości od grudnia 2002 r. jest skarżąca, a o toczącej sprawie dowiedziała się dopiero teraz i chciałaby mieć możliwość odwołania się od decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r. Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu skarżąca wskazała, że przebywała poza domem i nie mogła wcześniej wnieść skargi, natomiast jej ojciec nie zdawał sobie sprawy z terminu, w jakim można wnieść skargę.
Postanowieniem z dnia 17 października 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia skarżącej terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, iż powołane we wniosku o przywrócenie terminu argumenty (nieobecność w domu, podeszły wiek ojca) nie stanowią o braku winy w uchybieniu terminu, a tym samym nie stanowią przesłanek przywrócenia terminu, o których mowa w art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a ponadto Sąd stwierdził, że skarżąca przy zachowaniu minimum staranności mogła dochować terminu do złożenia skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli A. T. oraz J. T. W zażaleniu podniesiono, że strony postępowania nie były należycie reprezentowane, co przemawia za uznaniem, że uchybienie terminu do wniesienia skargi było niezawinione. J. T. jest bowiem osobą starszą i schorowaną, co wpłynęło na uchybienie terminu do złożenia skargi. A. T., będąca obecnie właścicielką nieruchomości, której dotyczy postępowanie nie miała natomiast możliwości wzięcia udziału w tym postępowaniu we własnym imieniu. W zażaleniu wniesiono o uznanie skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, złożonej przez A. T. za skargę wniesioną w imieniu J. T. Dodatkowo wniesiono o przyznanie J. T. prawa pomocy w zakresie całkowitym. Do zażalenia dołączono pełnomocnictwo, w którym J. T. upoważnił córkę A. T. do występowania w jego imieniu w sprawie skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r.
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2006 r. przyznano J. T. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika urzędu. Wyznaczonemu pełnomocnikowi J. T. udzielił pełnomocnictwa w dniu 9 sierpnia 2006 r.
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek J. T. o przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [..] maja 2004 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że J. T. nie zachował siedmiodniowego terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r. skarżący otrzymał w dniu 12 maja 2004 r. Wniosek o przywrócenie terminu został natomiast złożony w zażaleniu na postanowienie z dnia 17 października 2005 r. wniesionym przez A. T. w dniu 3 listopada 2005 r. (data prezentaty). Zdaniem Sądu I instancji przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 15 września 2004 r., z chwilą wniesienia skargi przez A. T. We wniosku o przywrócenie terminu podniesiono bowiem, że J. T., ze względu na podeszły wiek i stan zdrowia nie był w stanie zrozumieć treści decyzji i samodzielnie wnieść skargi. Wniesienie skargi nie było możliwe pod nieobecność córki - A. T. w domu. Ponieważ A. T. wniosła we własnym imieniu skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2004 r. w dniu 15 września 2005 r., ten dzień był także dniem, od którego należy liczyć siedmiodniowy termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi przez J. T.
W dniu 21 września 2006 r. do Sądu wpłynęło zażalenie J. T., sporządzone przez pełnomocnika z urzędu, adwokata P. G. W zażaleniu tym podniesiono, że Sąd błędnie przyjął, iż skarga z dnia 11 września 2004 r. została złożona w imieniu A. T., a nie w imieniu J. T. A. T. działała bowiem od początku w imieniu swego ojca J. T., czego nie zmienia fakt, że stosowne pełnomocnictwo zostało dołączone dopiero w trakcie postępowania sądowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie ma usprawiedliwione podstawy. Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że skarżący J. T. jest osobą starszą, cierpiącą na poważne schorzenie, co również wielokrotnie podnoszono w pismach skarżącego. W okolicznościach tej sprawy nie ulega wątpliwości, iż takie schorzenie, przesądza o braku winy w przypadku uchybienia terminu. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, iż skarżącemu zostało przyznane w tym postępowaniu prawo pomocy w zakresie całkowitym. W takiej sytuacji, Sąd I instancji, skoro skarga z dnia 11 września 2004 r. została uznana za skargę wniesioną wyłącznie przez A. T., powinien wezwać skarżącego do dokonania czynności, której termin został uchybiony poprzez złożenie skargi (art. 87 § 4 powołanej ustawy).
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.