Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. E. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 października 2008 r. sygn. akt II SA/Po 902/08 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 30 października 2008 r. sygn. akt II SA/Po 902/08 odmówił K. E. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2008 Nr [...], w przedmiocie warunków zabudowy.
W postanowieniu wskazano, iż powołane przyczyny uchybienia terminu, to jest pobyt w sanatorium na przełomie maja i czerwca, późniejszy wyjazd na wypoczynek za granicą, częste wyjazdy służbowe w związku z pracą tłumacza przysięgłego oraz przekonanie o niemożności wydania decyzji wobec zaskarżenia postanowienia organu I instancji, nie stanowią nadzwyczajnych przeszkód, które uniemożliwiałby zachowanie terminu do wniesienia skargi. Wymóg dochowania należytej staranności w odniesieniu do osoby dbającej o swoje interesy nakazywał pełnomocnikowi strony, w tych okolicznościach, co najmniej poczynienie ustaleń przed kolejnym dłuższym wyjazdem na okoliczność wyznaczenia przez Kolegium terminu posiedzenia, na którym odwołanie strony miało być rozpatrzone, chociażby poprzez wykonanie telefonu do sekretariatu Kolegium. Ponadto Sąd wskazał, iż o przekazaniu odwołania do organu odwoławczego strona skarżąca została przez organ I instancji powiadomiona pismem z dnia 14 marca 2008 r. (karta nr 1 akt administracyjnych). Nie do zaakceptowania jest także podnoszona we wniosku okoliczność nie odbierania przesyłek poleconych przez dorosłych domowników w okresie, gdy przebywa poza miejscem zamieszkania. Zdaniem Sądu osoba dbająca o swoje sprawy w takiej sytuacji powinna liczyć się z negatywnymi skutkami nie odebrania korespondencji w dłuższym okresie czasu, a uwaga ta w szczególności dotyczy osoby, która tak jak wnioskodawca, jest obeznana z przepisami prawa i ma styczność z procedurą administracyjną i sądową. W ocenie Sądu w tym przypadku wymóg dochowania należytej staranności nie został przez pełnomocnika strony skarżącej zachowany.
K. E. złożyła zażalenie na to postanowienie zrzucając naruszenie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), poprzez przyjęcie, że uchybienie terminu do złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nastąpiło z winy pełnomocnika skarżącej. W związku z tym - w ocenie strony - doszło do naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 145 § 1 pkt 3 P.p.s.a. w związku z art. 44 § 3 k.p.a., poprzez nieuwzględnienie faktu nieprawidłowego doręczenia pełnomocnikowi skarżącej decyzji organu, tj. brak informacji o sposobie i powiadomienia adresata o doręczanej mu przesyłce.
W obszernym uzasadnieniu zażalenia ponownie podniesiono argumenty przytoczone we wniosku o przywrócenie terminu podnosząc, że okoliczność przebywania poza adresem zamieszkania z powodów zdrowotnych oraz fakt pozostawania za granicami kraju i częstych wyjazdów, stanowią dostateczną podstawę do przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Ponadto, w ocenie skarżącej, Sąd bezzasadnie nie uwzględnił szczególnego charakteru pracy jej pełnomocnika, tj. tłumacza przysięgłego na rzecz instytucji publicznych i wynikającej stąd konieczności zastrzeżenia przez niego wyłącznie osobistego odbioru przesyłek urzędowych.