Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. i M. W. na zarządzenie zawarte w pkt III postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wr 516/13 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku D. W. i M. W. o wyłączenie referendarza sądowego W. J. od orzekania w niniejszej sprawie w sprawie ze skargi D. W., M. W., J. W. i M. W na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 10 kwietnia 2013 r. nr ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji umarzającej postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zbiornika na nieczystości płynne o charakterze socjalno-bytowym postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wr 516/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu pozostawił bez rozpoznania wniosek D. W. i M. W. o wyłączenie referendarza sądowego W. J. od orzekania w sprawie.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pismem z dnia 16 października 2013 r. wezwano wnioskodawców o uzupełnienie wniosku poprzez jego własnoręczne podpisanie w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wezwania te doręczono w dniu 5 listopada 2013 r. (k. 93 i 94 akt sądowych). W zakreślonym terminie wnioskodawcy nie uzupełnili braku formalnego wniosku. W tym stanie rzeczy stosownie do art. 49 § 2 P.p.s.a. wniosek należało pozostawić bez rozpoznania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli D. W. i M. W., domagając się jego uchylenia i zmiany.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnia, że rozpoznając zażalenie odnosi się wyłącznie do zaskarżonego zarządzenia. Innymi słowy, Naczelny Sąd Administracyjny bada zgodność z prawem tylko zarządzenia z 10 czerwca 2014 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku D. W. i M. W. o wyłączenie referendarza sądowego W. J. od orzekania w sprawie.
Zgodnie z art. 49 § 1 P.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Zaś na podstawie art. 49 § 2 zd. 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania.
Natomiast ogólne warunki formalne jakim powinno odpowiadać każde pismo procesowe strony zostały określone w art. 46 § 1 ww. ustawy. Jednym z tych wymagań jest podpis strony lub jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (art. 46 § 1 pkt 4). Podpis powinien być własnoręczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 cytowanej ustawy, które w tej sprawie nie występują. W sytuacji braku własnoręcznego podpisu, Sąd wzywa stronę do usunięcia braku formalnego pisma przez jego podpisanie.
Jak wynika z akt sprawy, wezwanie do uzupełnienia braku formalnego wniosku o wyłączenie referendarza sądowego poprzez jego własnoręczne podpisanie doręczono skarżącym w dniu 5 listopada 2013 r. Wnoszący zażalenie nie uzupełnili jednak braków formalnych w zakreślonym terminie. W konsekwencji, wniosek o wyłączenie referendarza sądowego należało pozostawić bez rozpoznania. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza więc, że zaskarżone zarządzenie jest zgodne z prawem, a zażalenie należy oddalić.
7. W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.