Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 909/14, o odrzuceniu skargi kasacyjnej A. K. w sprawie ze skargi D. K. i A. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 24 września 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 909/14, oddalił skargę D. K. i A. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 14 maja 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Pismem z dnia 25 września D. K. wniosła o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku i przesłanie na wskazany adres.
D. K. i A. K. wnieśli skargę kasacyjną od powyższego wyroku.
Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 909/14, WSA w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną A. K. z uwagi na to, że skarżący A. K. nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 24 września 2014 r.
A. K. w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych spowodowany pominięciem przez Sąd pierwszej instancji okoliczności, że skarżący był w postępowaniu reprezentowany przez żonę na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa. Zatem wniosek o sporządzenie uzasadnienia złożony został zarówno w imieniu D. K. jak i A. K.. Zarzucił również naruszenie art. 37 p.p.s.a. oraz art. 39 pkt 1 p.p.s.a. oraz zasady "ratio legis" obowiązującej w postępowaniu przed sądem - wobec nieracjonalnego przyjęcia, że w sprawie wyrok powinien być doręczony oddzielnie dla każdego ze skarżących. Zdaniem strony Sąd pierwszej instancji naruszył art. 6 p.p.s.a. z uwagi na fakt, że skarżący występowali przed WSA w Krakowie bez adwokata oraz art. 45 Konstytucji RP poprzez nieuprawnione pozbawienie skarżącego prawa do wniesienia skargi kasacyjnej.
Z uwagi na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej "p.p.s.a."), skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Z powyższego wynika, że skarga kasacyjna nie może być skutecznie wniesiona bez uprzedniego wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Podmiot, który nie wystąpi o uzasadnienie orzeczenia, nie może skutecznie wnieść skargi kasacyjnej.
W rozpoznawanej sprawie Sąd Wojewódzki w zaskarżonym postanowieniu stwierdził, że A. K. wniósł bezskutecznie skargę kasacyjną, gdyż nie poprzedził tej czynności stosownym wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia orzeczenia.
Tymczasem w aktach sprawy znajduje się pełnomocnictwo (k. 5 akt sądowych), z którego wynika, że w dniu 28 kwietnia 2014 r. skarżący A. K. upoważnił żonę, D. K., do występowania w jego imieniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w przedmiotowej sprawie, zgodnie z art. 35 § 1 p.p.s.a. Zaznaczyć należy, że w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w art. 36 p.p.s.a. przewidziano trzy rodzaje pełnomocnictwa: ogólne - do prowadzenia spraw przed sądami administracyjnymi, do prowadzenia poszczególnych spraw oraz tylko do niektórych czynności w postępowaniu.
Z treści pełnomocnictwa udzielonego przez męża skarżącej D. K. wynika, że jest to pełnomocnictwo do prowadzenia niniejszej sprawy, a tego rodzaju pełnomocnictwo obejmuje z mocy samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu (art. 39 p.p.s.a.).
Pismem z dnia 25 września 2014 r. D. K. wystąpiła o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 24 września 2014 r. Choć w treści wniosku nie podała wyraźnie, że dokonała tej czynności również w imieniu męża, to nie ulega wątpliwości, że udzielone pełnomocnictwo upoważniało ją do działania w tym zakresie. Zasadniczo czynności procesowe pełnomocnika wywołują skutki dla strony, którą reprezentuje. Jeżeli jedna osoba występuje w dwóch rolach procesowych, to ewentualne wątpliwości co do podmiotowego zakresu jej działań powinny być wyjaśnione przez Sąd. W okolicznościach konkretnej sprawy Sąd mógł więc wezwać skarżącą o sprecyzowanie wniosku, z odpowiednim pouczeniem, stosownie do art. 6 p.p.s.a. Skoro tego nie uczynił, to powinien przyjąć skuteczność tej czynności wobec obydwojga skarżących.
Z tych względów za błędne należało uznać stanowisko Sądu Wojewódzkiego, jakoby skarżący A. K. nie poprzedził wniesienia skargi kasacyjnej wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.