Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 5 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Bd 383/14 o odrzuceniu skargi kasacyjnej W.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 9 września 2014 r. sygn. akt II SA/Bd 383/14 w sprawie ze skargi W.P. i innych na uchwałę Rady Gminy Bartniczka z [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przeznaczenia mienia gminnego budynku - Szkoły Podstawowej w Grążawach łącznie z wyposażeniem tej szkoły postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 5 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę kasacyjną W.P. (dalej jako "skarżąca") od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 9 września 2014 r. oddalającego skargę skarżącej i innych wskazanych tam osób na uchwałę Rady Gminy Bartniczka z [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przeznaczenia mienia gminnego budynku - Szkoły Podstawowej w [...] łącznie z wyposażeniem tej szkoły.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zarządzeniem z 12 listopada 2014 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej przez złożenie jednego egzemplarza odpisu skargi kasacyjnej poświadczonego za zgodność z oryginałem, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Odpis wezwania został doręczony pełnomocnikowi 24 listopada 2014 r. Termin upłynął 1 grudnia 2014 r. Odpis skargi kasacyjnej został złożony 29 listopada 2014 r. Nie został opatrzony podpisem ani potwierdzony za zgodność z oryginałem.
Sąd I instancji uznał, że pełnomocnik skarżącej nie uzupełnił braków skargi kasacyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca.
Zarzuciła bezpodstawne zastosowanie art. 49 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a.") w sytuacji, gdy sprawa mogła otrzymać prawidłowy bieg. Zarzuciła także bezpodstawne zastosowanie art. 178 p.p.s.a., w sytuacji, gdy strona, zgodnie z treścią wezwania, przesłała jeden odpis skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 47 § 1 p.p.s.a., do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Odpisami mogą być także uwierzytelnione fotokopie bądź uwierzytelnione wydruki poczty elektronicznej (art. 47 § 2 p.p.s.a.).
Odpisem pisma procesowego jest każdy dalszy jego egzemplarz, odwzorowany w dowolnej technice, zgodny z oryginałem co do treści. Może to być kopia maszynowa, a także kopia wykonana przy użyciu każdej innej techniki powielania, np. wydruk komputerowy. Istotą odpisu jest odwzorowanie w dowolnej technice pełnej treści składanego pisma (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2008 r., sygn. akt II OZ 407/08 oraz M. Jagielska, A. Wiktorowska, K. Wojciechowska, Komentarz do art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, [w:] R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 249). Odpisy pisma nie muszą być podpisywane przez stronę (strony), bowiem wówczas stają się kolejnym oryginałem, a nie odpisem (por. B. Dauter, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 152).
Nadesłany przez pełnomocnika skarżącej odpis skargi kasacyjnej nie został uwierzytelniony. W ocenie Naczelnego Sadu Administracyjnego, w sytuacji, gdy wezwanie Sądu I instancji zostało wykonane, a pełnomocnik nadesłał kserokopię, a więc egzemplarz odpowiadający treści skargi kasacyjnej, a jedynie nie poświadczył jej za zgodność z oryginałem, odrzucenie skargi kasacyjnej byłoby dotknięte nadmiernym rygoryzmem. Odrzucenie skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie nie znajduje więc uzasadnienia w treści art. 47 § 1 w związku z art. 49 p.p.s.a., ponieważ nie ma przeszkód, żeby pismo strony mogło otrzymać prawidłowy bieg (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 136, a także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2005 r., sygn. akt I OSK 133/05 oraz postanowienie tego Sądu z 14 lutego 2012 r., sygn. akt I OZ 84/12). W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że złożona przez skarżącą kopia była zgodna z oryginałem, a skarga kasacyjna nie zawierała żadnych innych braków.
Z tych względów i na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 i 2 ustawy p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.