Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 grudnia 2010 r. sygnatura akt II SA/Kr 109/10 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi J.W. o wznowienie postępowania w sprawie II SA/Kr 1473/03 postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 16.12.2010 r. r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił zażalenie J.W. na postanowienie tego Sądu z dnia 29.10.2010 r. r. odrzucającego skargę kasacyjną. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżący pismem z dnia 23.11.2010 r. zwrócił się ze środkiem zaskarżenia od postanowienia z dnia 29.10.2010 r., które zakwalifikowane zostało jako zażalenie. Zdaniem Sądu oznaczało to, że skarżący, mimo pouczenia, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające wniesioną w sprawie skargę kasacyjną, tym samym naruszył nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a", zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie z dnia 16.12.2010 r. wniósł J.W., odnosząc się do okoliczności nie związanych bezpośrednio z zaskarżonym postanowieniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. J.W., pomimo pouczenia udzielonego mu przez Sąd I instancji, sporządził osobiście środek zaskarżenia, który zasadnie potraktowany został jako zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalne, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.