Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 1218/16 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 maja 2017 r. w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt scalenia gruntów postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2017 r. sygn. akt II SA/Lu 1218/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, w sprawie ze skargi J.H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego B. z dnia [...] października 2016 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt scalenia gruntów, odrzucił zażalenie skarżącego na własne postanowienie z dnia 5 maja 2017 r. w przedmiocie prawa pomocy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 21 marca 2017 r. referendarz sądowy odmówił J.H. przyznania prawa pomocy.
W terminie otwartym strona skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia.
Po rozpoznaniu sprzeciwu, postanowieniem z dnia 5 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Pismem z dnia 26 maja 2017 r. skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności tego postanowienia. Pismo to zostało potraktowane jako zażalenie na postanowienie z dnia 5 maja 2017 r.
Powyższe zażalenie zostało przez Sąd odrzucone jako niedopuszczalne. Dalej Sąd wyjaśnił, że przyczyną odrzucenia zażalenia na ww. postanowienie z dnia 5 maja 2017 r. było to, że w myśl art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wojewódzki sąd administracyjny rozpoznając sprzeciw od postanowienia referendarza orzeka jako sąd drugiej instancji, a zatem na postanowienie sądu nie służy już zażalenie, gdyż kończy ono postępowanie w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący, domagając się stwierdzenia nieważności wydanego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie. Rację ma bowiem Sąd pierwszej instancji, że na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego o odmowie prawa pomocy zażalenie nie przysługuje. Na skutek wejścia w życie od dnia 15 sierpnia 2015 r. ustawy z 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658) na postanowienie sądu pierwszej instancji wydane na skutek wniesionego sprzeciwu od rozstrzygnięcia referendarza sądowego w przedmiocie prawa pomocy nie przysługuje żaden środek zaskarżenia. Stanowi o tym wprost art. 260 § 2 in fine p.p.s.a. Wojewódzki sąd administracyjny orzeka bowiem w takiej sytuacji jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu. Sformułowanie, że sąd orzeka jako "sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu" oznacza że: po pierwsze - postępowanie w tej sprawie jest dwuinstancyjne, po drugie - na postanowienia wydane w tej sytuacji przez wojewódzki sąd administracyjny nie przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie przysługuje bowiem żaden środek zaskarżenia od postanowień wydanych przez sąd drugiej instancji. Ponadto w art. 194 § 1 p.p.s.a., w którym wskazane są postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, na które przysługuje zażalenie, nie wymieniono postanowień wydawanych przez ten sąd w wyniku rozpoznania sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego. Także żaden przepis szczególny nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na tego rodzaju postanowienia (porównaj: postanowienie NSA z 6.02.2018r. II OZ 138/18, npubl.).
Postępowanie w przedmiocie prawa pomocy zostało zakończone w tej sprawie postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 maja 2017 r., którym Sąd utrzymał w mocy postanowienie referendarza sądowego o odmowie przyznania skarżącemu prawa pomocy. Żadne środki odwoławcze od tego postanowienia nie przysługują, a wniesione zażalenie prawidłowo zostało odrzucone przez Sąd pierwszej instancji.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.