Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gd 613/06 oddalające wniosek J. B. o przewrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. B., T. B., J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2006 r., nr [...] w przedmiocie opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2006 r. w sprawie II SA/Gd 613/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. B., T. B. i J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2006 r. w przedmiocie opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości, oddalił wniosek J. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu swego stanowiska Sąd wskazał, iż jako przyczynę uchybienia terminu do wniesienia skargi J. B. podał niezrozumienie pouczenia Sądu i utożsamił podany trzydziestodniowy termin z terminem miesięcznym.
Poza tym powołał się na stan zdrowia pozostałych skarżących, z których każdy mieszka w innym mieście, co utrudniało przepływ dokumentów.
Powyższe okoliczności w ocenie Sądu nie mogą świadczyć o braku zawinienia strony w uchybieniu terminu, to zaś wyklucza możliwość jego przywrócenia w myśl regulacji prawnej art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W zażaleniu na to postanowienie J. B. wnosząc o uchylenie postanowienia i przywrócenie terminu, gdyż w ocenie skarżącego nie zawinił uchybienia terminu i zachował staranność przy dokonywaniu czynności procesowej.
Fakt, że utożsamiał termin 30-dniowy z terminem miesięcznym nie stanowi winy, a opóźnienie nie było znaczne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zarzuty skarżącego sprowadzają się do czystej polemiki z prawidłową oceną Sądu I instancji, znajdującą uzasadnienie w obowiązującej regulacji prawnej.
Słusznie Sąd przywołał treść art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że jeżeli strona nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Wymogiem płynącym z powyższego przepisu jest, by strona składająca wniosek o przywrócenie terminu wykazała brak swej winy w niedochodzeniu terminu.
W nauce prawa jak i utrwalonym orzecznictwie brak winy powinien być oceniony w świetle okoliczności konkretnej sprawy z uwzględnieniem obiektywnego miernika staranności jakiej można wymagać od strony dbającej o własne interesy, nie pomijając uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r. - nie publ.).
Na te właśnie okoliczności zwrócił uwagę Sąd meritii, wyprowadzając trafny wniosek, że fakt, iż skarżący utożsamił okres 30 dni do złożenia skargi z terminem jednego miesiąca nie zwalniał go z obowiązku sprawdzenia końcowej daty z którą upływał termin do złożeni skargi. Wykluczyłby wówczas uchybienie tego terminu z tego powodu, że "miesiąc miał 31 dni a nie 30 dni".
Jeśli zaś nie zrozumiał pouczenia o terminie wniesienia skargi przy dołożeniu wymaganej staranności o własne interesy mógł przecież zwrócić się do organu o wyjaśnienie problemu właściwego zrozumienia pouczenia. Na to miał aż 30 dni, by ostatniego dnia złożyć skargę z zachowaniem terminu. Skarżący w żaden sposób nie wykazał, by podjął jakiekolwiek starania o prawidłowe wykonanie czynności procesowej w swoim interesie. Okoliczność, iż każdy ze skarżących oddzielnie zamieszkuje, jak słusznie ocenił Sąd I instancji, nie może pozostawać w żadnym związku usprawiedliwiającym uchybienie terminu.
Brak podstaw prawnych do uwzględnienia zażalenia uzasadnia oddalenie go na zasadzie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).