Zażalenie na postanowienie WSA w Gliwicach w sprawie ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej
Sentencja

II OZ 175 / 11 POSTANOWIENIE Dnia 22 marca 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2011 r. sygn. akt IV SA/Gl 996/08 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Gl 996/08 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniosek skarżącej E. S. o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 17 czerwca 2009 r., którym oddalono jej skargę na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] października 2008 r.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że ww. wyrok został zaskarżony przez skarżącą sporządzoną osobiście skargą kasacyjną, która postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2009 r. została odrzucona.

Na postanowienie to skarżąca złożyła zażalenie wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu.

Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2010 r. Sąd odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy, jednakże rozstrzygnięcie to uchylił Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r. sygn. akt II OZ 227/10. Ponownie rozpoznając wniosek skarżącej Sąd pierwszej instancji postanowieniem z dnia 10 maja 2010 r. odmówił jej przyznania prawa pomocy. Jednakże postanowieniem z dnia 21 lipca 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny sygn. akt II OZ 726/10 ponownie uchylił skarżone postanowienie i przyznał skarżącej prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata.

Pismem z dnia 6 września 2010 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Katowicach wyznaczyła dla strony skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata P. M.

W dniu 20 października 2010 r. pełnomocnik ten złożył skargę kasacyjną od wyroku z dnia 17 czerwca 2009 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności procesowej. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że przekroczenie terminu nie wynikało z winy skarżącej, bowiem złożyła w terminie osobistą skargę kasacyjną, a następnie wniosek o przyznanie jej prawa pomocy. Ponadto pełnomocnik zaakcentował, że z aktami sprawy mógł się zapoznać się dopiero po ich zwrocie z Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Następnie postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny sygn. akt II OZ 1085/10 odrzucił zażalenie skarżącej na postanowienie Sądu z dnia 19 października 2009 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, odrzucając wniosek skarżącej o przywrócenie terminu, wskazał że w niniejszej sprawie odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i odpowiednimi pouczeniami został skarżącej doręczony w dniu 31 sierpnia 2009 r. Wniosek natomiast o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej został przez pełnomocnika skarżącej złożony w dniu 20 października 2010 r., a więc po ponad roku od upływu terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Zatem przed merytorycznym rozpoznaniem wniosku Sąd zobligowany był zbadać zaistnienie przesłanki z art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) a więc, czy w sprawie zachodzi wyjątkowy przypadek.

Przytaczając w tym zakresie poglądy wyrażone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego, Sąd wskazał, że dynamika procesów, różnorodność występujących w nim stanów faktycznych, a także rozmaitość i nieprzewidywalność zachowań (działań i zaniechań) stron, nie pozwalają na sformułowanie uniwersalnej definicji normatywnej pojęcia wyjątkowego przypadku; prawodawca pozostawił ocenę w tym zakresie sędziemu, odwołując się do jego bezstronności, doświadczenia oraz poczucia sprawiedliwości. Tak, więc rzeczą Sądu meriti, rozpoznającego wniosek o przywrócenie terminu, jest wyważenie, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności występujących w konkretnej sprawie, a więc zarówno elementów przedmiotowych, jak i podmiotowych, czy argumenty wspierające wniosek są mocniejsze od argumentów przemawiających za stabilizacją sytuacji ugruntowanej przez upływ czasu, a powstałej w następstwie nie dokonania czynności procesowej w przepisanym terminie oraz czy moc tych argumentów pozwala na stwierdzenie, że w sprawie zachodzi wypadek, który można uznać za wyjątkowy.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny