Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia wniosku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia małoletniego E. V. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego A. V. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 465/18 o odrzuceniu skargi małoletniego E. V. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego A. V. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 21 listopada 2018 r. sygn. akt IV SAB/Wa 465/18, odrzucił skargę E. V. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego A. V. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku.

Jak wskazał w uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji A. V., reprezentująca jako przedstawiciel ustawowy małoletniego E. V., w piśmie z dnia 14 września 2018 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy. Następnie pismem z dnia 18 października 2018 r. wezwano A. V. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł, stosowanie do § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 221, poz. 2193) - w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie do uiszczenia wpisu zostało prawidłowo doręczone ustanowionemu pełnomocnikowi do doręczeń w dniu 22 października 2018 r. Ostatni dzień terminu do uiszczenia wpisu przypadał zatem na dzień 29 października 2018 r. Po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych ustalono, że do dnia 15 listopada 2018 r. nie została uiszczona kwota należna z tytułu wpisu sądowego od skargi. W tym stanie rzeczy Sąd pierwszej instancji, na podstawie 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) - dalej: P.p.s.a., orzekł o odrzuceniu skargi.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł E. V. reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego A. V. W treści zażalenia podniesiono, iż w wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi wskazany był termin dwóch miesięcy na jej uiszczenie, tymczasem Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę z uwagi na nie uiszczenie wpisu w terminie 7 dni.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

Stosownie do art. 220 § 1 P.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności, na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Po upływie ustawowego terminu do uregulowania należnego wpisu sądowego skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (art. 220 § 3 P.p.s.a.).

Termin, o którym mowa w art. 220 § 1 P.p.s.a. nie obejmuje jednak osób zamieszkałych lub mających siedzibę za granicą, które nie mają w kraju przedstawiciela. W tym wypadku przewodniczący powinien wyznaczyć termin do uiszczenia opłaty nie krótszy niż dwa miesiące (art. 220 § 2 P.p.s.a.).

Należy stwierdzić, że okoliczności sprawy wskazują, iż zachodzi sytuacja, przewidziana w art. 220 § 2 P.p.s.a. Z akt sprawy wynika bowiem, że skarżący - małoletni E. V. zamieszkuje za granicą, w związku z czym na podstawie art. 220 § 2 P.p.s.a. Przewodniczący Wydziału powinien wyznaczyć mu termin do uiszczenia wpisu nie krótszy niż dwa miesiące. Jak wynika z treści zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu z dnia 17 października 2018 r. (k-13 akt sądowych), wymieniona tam kwota winna być uiszczona w kasie Sądu lub na rachunek bankowy w terminie 2 miesięcy od daty doręczenia stronie odpisu tego zarządzenia. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na błędną podstawę prawną tego zarządzenia, która wskazuje art. 220 § 1 i § 3 zamiast § 2 tego przepisu. Ustanowienie bowiem przez stronę pełnomocnika do doręczeń lub podanie adresu do korespondencji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nie stanowi podstawy, by wobec wnioskodawcy nie zastosować art. 220 § 2 P.p.s.a. Ustanowienie pełnomocnika do doręczeń w kraju nie jest równoznaczne z posiadaniem przedstawiciela, o którym mowa w tym przepisie. Zakres umocowania pełnomocnika do doręczeń jest określony jednoznacznie i wąsko - tylko do czynności, które są związane z odbiorem korespondencji - nie obejmuje zatem innych obowiązków, jak np. obowiązku opłacenia pism. Strona niemająca miejsca zamieszkania na terenie RP, która ustanowiła jednocześnie pełnomocnika do odbioru korespondencji na terenie kraju, zostanie poinformowana przez tego pełnomocnika o każdym wezwaniu do wniesienia opłaty, jednak z racji zamieszkiwania poza terytorium RP potrzebować będzie więcej czasu na dokonanie określonych czynności, jak np. uiszczenie wpisu. Przepis art. 220 § 2 nie miałby zastosowania w sprawie wyłącznie w przypadku ustanowienia przez wnioskodawcę pełnomocnika do prowadzenia sprawy, zgodnie z art. 34-37 P.p.s.a. (por. postanowienia NSA z dnia: 8 listopada 2017 r., sygn. akt II OZ 1312/17, 28 czerwca 2012 r., sygn. akt II FZ 460/12, 12 lipca 2013 r., sygn. akt II FZ 151/13, 18 grudnia 2012 r., sygn. akt II FZ 198/12, 6 października 2015 r., sygn. akt II GZ 512/15, 13 października 2015 r., sygn. akt II GZ 554/15, 16 października 2015 r., sygn. akt II GZ 586/15). Reasumując, z uwagi na błędną podstawę prawną zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi i odrzucenie tejże skargi z powodu nieuiszczenia wpisu w terminie 7 dni, podczas gdy w wezwaniu do uiszczenia wpisu wyraźnie wskazano termin 2 miesięcy, zaskarżone postanowienie należało uchylić, jako wydane przedwcześnie.

W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 185 § 1 w związku z 197 § 2 P.p.s.a.

Strona 1/1