Dnia 31 marca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 806/14 oddalające wniosek A. C. o przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary za usunięcie drzewa postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 806/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Krakowie oddalił wniosek A. C. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary za usunięcie drzewa.
W uzasadnieniu postanowienia sąd I instancji wskazał, że w dniu 30 czerwca 2014 r. skarżący A. C. został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 1301 zł. W dniu 7 lipca 2014 r. A. C. złożył pismo nazwane "zażaleniem", w którym stwierdził, że jego sytuacja materialna uniemożliwia dokonanie opłaty.
W dniu 23 lipca 2014 r. wezwano skarżącego do wyjaśnienia, czy jego pismo jest rzeczywiście zażaleniem czy też wnioskiem o przyznanie prawa pomocy - pod rygorem przyjęcia drugiej z wymienionych alternatyw. Wobec milczenia skarżącego zarządzono wezwanie go do złożenia wniosku na urzędowym formularzu PPF w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Odbiór wezwania został potwierdzony w dniu 23 lipca 2014 r.
Wobec milczenia skarżącego w dniu 21 października 2014 r. zarządzono o pozostawieniu wniosku skarżącego bez rozpoznania. Odpis zarządzenia doręczono skarżącemu w dniu 31 października 2014 r.
W dniu 6 listopada 2014 r. skarżący, działając już przez fachowego pełnomocnika, złożył wniosek o przywrócenie terminu do "złożenia oświadczenia o stanie majątkowym wraz z oświadczeniem PPF". Podał, że wezwanie do złożenia wniosku na urzędowym formularzu PPF w ogóle do niego nie dotarło. Przesyłkę bowiem odebrała jego żona, z którą od dłuższego czasu pozostaje w konflikcie i która nie przesyłki mu nie przekazała. Jednocześnie skarżący złożył wypełniony formularz PPF.
Wezwany o uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, skarżący zaoferował dowód z zeznań świadka E. K. na okoliczność jego relacji małżeńskich, oraz dowód z własnych zeznań na okoliczność pochodzenia podpisu potwierdzającego odbiór przesyłki zawierającej wezwanie do uzupełnienia braków.
Wskazując na powyższe sąd I instancji uznał za niedbalstwo brak odpowiednich kroków zapobiegawczych ze strony skarżącego zwłaszcza, że - jak twierdzi sam skarżący - przypadki przejmowania przez domownika korespondencji miały już miejsce. Przy założeniu więc prawdziwości podnoszonych przez stronę okoliczności dotyczących nieprzekazania korespondencji odebranej przez żonę sąd I instancji stwierdził, że okoliczności te nie uprawdopodabniają braku winy skarżącego. Okoliczności te nie wystąpiły nieoczekiwanie, a skarżący miał możliwość takiego zorganizowania odbioru korespondencji, by możliwe było dopełnienie obowiązków nałożonych wezwaniami tegoż sądu.
Na marginesie sąd I instancji zwrócił uwagę, że na przesyłce zawierającej wezwanie do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy doręczyciel odnotował jej osobisty odbiór przez A. C. a umieszczony na dowodzie doręczenia podpis nie odbiega od podpisów na innych przesyłkach adresowanych do A. C.