Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. akt V SA/Wa 2542/11 o odmowie wzruszenia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2012 roku, sygn. akt V SA/Wa 2542/11 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2011 r., [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. akt V SA/Wa 2542/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił R.C. wzruszenia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2012 roku, sygn. akt V SA/Wa 2542/11 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie z jego skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2011 r., [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że poprzednio rozpoznawane wnioski skarżącego w przedmiocie prawa pomocy oparte były na tych samych okolicznościach a tym samym brak jest podstaw do wzruszenia postanowienia z dnia 5 września 2012 roku.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył R. C. zarzucając naruszenia art. 165 p.p.s.a. i wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, że złożenie kolejnego wniosku o przyznanie prawa pomocy winno skutkować wszczęciem nowego, niezależnego od poprzedniego postępowania w przedmiotowej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Prawo pomocy polega na tym, że strona zostaje zwolniona przez sąd od kosztów sądowych oraz uzyskuje uprawnienie do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu przez sąd adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu bez ponoszenia kosztów jego wynagrodzenia i wydatków (art. 244 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.)). Przewidziana możliwość przyznania prawa pomocy może być udzielona w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Prawo to przyznaje się, jeżeli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie częściowym polega natomiast na zwolnieniu tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego względnie rzecznika patentowego.
Słusznie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, że sprawa z wniosku skarżącego o udzielenie prawa pomocy w zakresie całkowitym została prawomocnie rozstrzygnięta postanowieniem sądu z dnia 5 września 2009 r., którym odmówiono przyznania skarżącemu prawa pomocy.
Postanowienia w przedmiocie prawa pomocy należą do tzw. postanowień niekończących postępowania w sprawie, które zgodnie z treścią art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) mogą być uchylone lub zmienione wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
W przypadku sprawy dotyczącej przyznania prawa pomocy, którego przyznania wskazanym powyżej postanowieniem prawomocnie odmówiono, zmiany uzasadniające odmienne rozstrzygnięcie musiałyby być tego rodzaju, żeby w ich świetle przyznanie prawa pomocy stało się uzasadnione. Musiałyby to zatem być zmiany polegające na pogorszeniu sytuacji materialnej wnioskodawcy i okoliczności te musiałyby być wykazane przez zainteresowanego. Tymczasem skarżący składając kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy nie wykazał, aby jego sytuacja majątkowa uległa jakiejkolwiek zmianie, a tym bardziej zmianie uzasadniającej odmienne rozstrzygnięcie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Okoliczności takich skarżący nie podniósł również w złożonym zażaleniu.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił zażalenie oddalić.