Dnia 26 marca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1722/09 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg R. i W. B., M. i H. G., S. i E. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] 2009 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 listopada 2009 r. oddalił wniosek R. i W. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] 2009 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi.
Sąd I instancji wskazał, że w skardze z [...] 2009 r. R. i W. B. zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący nie uzasadnili wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że mając na uwadze brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, należy stwierdzić, że skarżący nie wskazali na okoliczności uzasadniające wstrzymanie jej wykonania w trybie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.).
Jednocześnie Sąd I instancji podkreślił, że zaskarżona decyzja dotyczy lokalizacji inwestycji polegającej na budowie drogi, która jako taka nie stanowiła bezpośredniej podstawy do podjęcia robót budowlanych. Rozpoczęcie prac budowlanych następuje bowiem dopiero po uprzednim uzyskaniu pozwolenia na budowę, które wydawane jest w odrębnym postępowaniu administracyjnym. Wskazana decyzja uprawnia wyłącznie do "dysponowania nieruchomością na cele budowlane", co wynika z art. 17 ust 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), dalej ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r., o treści obowiązującej w dniu wydania zaskarżonej decyzji), co nie jest jednak równoznaczne z możliwością podjęcia jakichkolwiek prac budowlanych na terenie nieruchomości.
Zaskarżona decyzja nie powoduje więc, zdaniem Sądu I instancji niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, bądź trudnych do odwrócenia skutków, w związku z powyższym nie zachodzą ustawowe przesłanki do wstrzymania jej wykonania.
Zażalenia na powyższe postanowienie wniósł skarżący W. B., wskazując, że mimo, iż zaskarżona decyzja nie jest równoznaczna z możliwością podjęcia jakichkolwiek prac budowlanych na terenie nieruchomości skarżącego, to pozwoli ona inwestorowi na uruchomienie procedur zmierzających do uzyskania pozwolenia na budowę, z czym może się wiązać wprowadzenie sprzętu budowlanego, podjęcie prac pomiarowych oraz innych czynności. Proces inwestycyjny prowadzony na nieruchomości sąsiedniej wpłynie na sposób wykonywania przysługującego skarżącemu prawa własności, a ponadto może skutkować nieodwracalnymi skutkami dotyczącymi nieruchomości skarżącego (przedsięwzięcie dotyczące "węzła drogowego" przy ruchliwej trasie S7). W związku z powyższym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. ma szczególny charakter, bowiem jej celem jest stworzenie prawnych instrumentów zapewniających sprawny przebieg inwestycji drogowych. Specyfika uregulowań ustawowych wyraża się w uproszczeniu postępowania administracyjnego w sprawach związanych z nabyciem nieruchomości oraz dysponowania nimi przez inwestora w celu budowy drogi. Rozważając kwestię wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z [...] 2009 r. utrzymującej w mocy decyzję Wojewody M. z [...] 2009 r. o ustaleniu lokalizacji drogi należy uwzględnić interes społeczny i gospodarczy, które przemawiają za szybką i sprawną realizacją przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie drogi. Powyższe okoliczności w porównaniu z możliwymi negatywnymi skutkami wykonania przedmiotowej decyzji opisanymi w zażaleniu przemawiają za nieuwzględnieniem wniosku o wstrzymanie wykonania powołanej wyżej decyzji.
W takiej sytuacji należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 listopada 2009 r. odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury z [...] 2009 r., w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi krajowej.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.