Dnia 23 stycznia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. G. i Z. G. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 2685/14, o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi T. G. i Z. G. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2014 r. nr [...], znak: [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty legalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z 28 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 2685/14, Przewodniczący Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał T. G. i Z. G. do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego w kwocie 2500 zł od skargi na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2014 r. w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty legalizacyjnej. Jako podstawę wezwania Przewodniczący Wydziału wskazał art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") i § 1 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm., dalej "rozporządzenie").
Skarżący w zażaleniu na powyższe zarządzenie podnieśli, że ich skarga nie dotyczy wysokości opłaty legalizacyjnej, a przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna lecz nieprawidłowość postępowania legalizacyjnego w związku z rażącym naruszeniem obowiązującego miejscowego planu i pomijaniem przez organ procedur w postępowaniu legalizacyjnym. Wskazali, że nie kwestionują wartości opłaty legalizacyjnej, a tylko nieprawidłowości postępowania przed wydaniem postanowienia. Podkreślili, że organ nadzoru budowlanego wstrzymał wykonanie zaskarżonego postanowienia do czasu rozpoznania skargi przez sąd.
Skarżący wnieśli o zmianę wpisu stosunkowego na stały i uiścili solidarnie wpis stały w kwocie 200 zł stosownie do § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art.214 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej zwanej "p.p.s.a."), do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie. Zgodnie zaś z treścią art. 214 § 2 zd. 1 p.p.s.a. pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie.
Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (art. 220 § 1 p.p.s.a.). Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały (art.230 § 1 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 231 p.p.s.a. w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne pobiera się wpis stosunkowy, zaś w innych sprawach pobiera się wpis stały.
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia 30 września 2014 r., nakładające na skarżących obowiązek uiszczenia opłaty legalizacyjnej, obliczonej na podstawie art. 59f ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.). Oznacza to, że przedmiotem zaskarżenia w tej sprawie jest należność pieniężna. Należność ta wynosi 250.000 zł, a więc wpis stanowiący 1 % tej kwoty został prawidłowo obliczony przez Sąd Wojewódzki na kwotę 2500 zł.
Zaznaczyć należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że wpis należny od skargi na postanowienie ustalające opłatę legalizacyjną jest wpisem stosunkowym (postanowienia NSA: z dn. 30.08.2013 r., sygn. akt II OZ 678/13; z dn. 4.12.2012 r., sygn. akt II OZ 1068/12; z dn. 18.12.2009 r., sygn. akt II OZ 1135/09).
Wbrew zarzutom podniesionym w zażaleniu, dla określenia przedmiotu skargi i związanej z tym wysokości wpisu, nie mogło mieć znaczenia to, jaki aspekt postanowienia kwestionują skarżący i jakie zarzuty podnoszą w skardze. Decydujące jest bowiem określenie sprawy wynikające z postanowienia zaskarżonego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Zasadnie zatem Przewodniczący Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał skarżących do uiszczenia solidarnie wpisu w wysokości obliczonej na podstawie § 1 ust. 4 rozporządzenia.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art.197 § 2 i art.198 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.