Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 grudnia 2017 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 774/17 ze skargi A. F., K. Z. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 774/17 WSA w Szczecinie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a., odmówił A.F. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania. W obszernym uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wywiódł, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu, ponieważ adres, na który kierowano korespondencję, w tym zaskarżoną decyzję, był adresem prawidłowym, a skarżący osobiście odbierał przesyłki i nie kwestionował prawidłowości dokonywanych doręczeń.
A. F. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. w ten sposób, że odmówiono przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sytuacji, gdy zasadne było przywrócenie terminu. Skarżący, na podstawie art. 106 § 3 w zw. z art. 193 P.p.s.a. wniósł o dopuszczenie dowodu z umowy o skrytkę pocztową zawartą z Pocztą Polską S.A. w dniu 5 marca 2008 r., na mocy której wszelka korespondencja pocztowa miała być kierowana do skarżącego za pośrednictwem skrytki pocztowej wynajętej przez skarżącego - a nie do domu, w którym pozostawała była żona skarżącego, z którą jest on skonfliktowany. Skarżący nie wie zatem, dlaczego zaskarżona decyzja nie została doręczona mu za pośrednictwem ww. skrytki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Stosownie do art. 85 P.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Instytucją procesową, której celem jest ochrona strony przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu do dokonania określonej czynności procesowej, jest instytucja przywrócenia terminu. Zgodnie z treścią art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, zaś w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 P.p.s.a.). Ponadto, stosownie do art. 87 § 4 P.p.s.a., równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że sąd może przywrócić termin jedynie pod warunkiem wniesienia prośby o jego przywrócenie w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu z równoczesnym dopełnieniem czynności, dla której termin był określony oraz uprawdopodobnieniem przez wnioskodawcę braku winy w uchybieniu terminu.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy oraz przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć zatem miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadnia niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw (por. postanowienie NSA z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt. II OZ 712/08 [w:] CBOSA). Warunkiem przywrócenia terminu jest zatem uprawdopodobnienie braku winy strony w jego uchybieniu, przy czym pojęcie winy należy rozumieć w sposób obiektywny - wymagający od strony staranności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2000 r. I CKN 1261/99, publ. Biuletyn SN 2000/5/12).