Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2005r., sygn. akt VI SA/Wa 2182/05 o oddaleniu wniosku w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji wydanego w sprawie ze skargi D. P. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 13 września 2005 r., Nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń myśliwską p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek D. P. w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji Komendanta Głównego Policji w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń myśliwską
W uzasadnieniu postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny powołał się na przepis art. 61§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed Sądami Administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa", zgodnie z którym zasadą postępowania sądowoadministracyjnego, jest to, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd wskazał, iż wstrzymanie wykonania decyzji może nastąpić na wniosek skarżącego pod warunkiem zaistnienia przesłanek określonych w art, 61§3 ppsa. Tymi przesłankami jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji przed rozpoznaniem skargi przez sąd. Zatem skarżący musi wykazać jakie okoliczności mogą wywołać niepowetowaną stratę lub szkodę.
W ocenie Sądu I instancji D. P. takich okoliczności nie wykazał. Wprawdzie złożenie broni do depozytu związane jest z pewnymi kosztami jednak nie może być to przyczyną wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody.
Wobec powyższego Sąd uznał, iż brak jest podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący D. P. wniósł zażalenie, w którym podniósł , iż broń znajdująca się w jego posiadaniu stanowi jego jedyny majątek. Oddanie broni do depozytu związane będzie z kosztami jej przechowywania, transportu oraz konserwacji, a to w sposób znaczący narazi skarżącego na dodatkowe wydatki. Ponadto podniósł, iż niepotrzebna konserwacja broni może spowodować jej zniszczenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw
Zgodnie z treścią art. 61§3 ppsa sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z przepisu tego wynika, iż warunkiem wstrzymania wykonania decyzji przez Sąd jest złożenie stosownego wniosku, w którym przytoczone zostaną okoliczności wskazujące na niebezpieczeństwo wystąpienia przesłanek wymienionych w powołanym wyżej artykule.
Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd Sądu I instancji wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że w niniejszej sprawie takie okoliczności nie zachodzą. Skarżący nie wykazał, że wykonanie decyzji w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską narazi go na szkodę lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Taką argumentacje podniósł dopiero w zażaleniu, co nie mogło być przedmiotem rozpoznania przez Sąd I instancji. Niezależnie od tego, zarzuty podniesione przez skarżącego w zażaleniu nie stanowią przesłanki określonej w art. 61§3 ppsa.
Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 ppsa.