Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. akt II SAB/Po 21/13 odmawiające zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2014 r. o sygn. akt II SAB/Po 21/13 o odmowie przyznania C. K. prawa pomocy w sprawie ze skargi C. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy P. w przedmiocie ochrony zwierząt postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2014 r. o sygn. akt II SAB/Po 21/13 o odmowie przyznania C. K. prawa pomocy w sprawie z skargi C. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy P. w przedmiocie ochrony zwierząt. Sąd wskazał, że: prawomocnym postanowieniem z dnia 24 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu ponownie odmówił przyznania w przedmiotowej sprawie skarżącej C. K. prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i przyznanie pełnomocnika z urzędu. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, iż w jego ocenie, skarżąca nie wskazała okoliczności uzasadniających przyznania jej wnioskowanego prawa pomocy. Nie wykazała bowiem, iż jej sytuacja materialna uniemożliwia jej ponoszenie jakichkolwiek kosztów postępowania lub pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Skarżąca nadesłała dokładne wyliczenia comiesięcznych niezbędnych (minimalnych) wydatków związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego oraz ponoszeniem kosztów leczenia, z których wynika, iż wydatki te w całości pokrywają się z kwotą uzyskiwanej przez skarżącą emerytury (1790,61 zł.) Niemniej z nadesłanych przez skarżącą wyciągów z jej rachunku bankowego z okresu od grudnia 2013 do maja 2014 r. wynika, iż skarżąca w każdym z tych miesięcy posiadała na rachunku saldo dodatnie, które m.in. 31 marca 2014 r. wyniosło 14.609,95 zł, 30 kwietnia 2014 r. wynosiło 14.261,71 zł, a w dniu 4 czerwca 2014 r. wyniosło 13.643,67 zł. Z powyższego wynika, iż skarżąca posiada oszczędności w kwocie umożliwiającej jej ponoszenie kosztów postępowania oraz ponoszenie kosztów profesjonalnego zastępstwa procesowego. Posiadane przez skarżącą środki, oraz stały dochód w postaci emerytury uniemożliwia zaliczenie jej do osób żyjących w ubóstwie. Skarżącą zresztą sama przyznała w swoim w wniosku z dnia 19 maja 2014 r., iż osiągane przez nią dochody (emerytura) są zbyt wysokie aby mogła ubiegać się o przyznanie je świadczeń z pomocy społecznej. Skarżąca twierdzi, iż brakuje jej środków na konieczne zabiegi i operacje, ale nie wykazała, iż za te bliżej nieokreślone zabiegi musi zapłacić z własnych środków - nie będą one refundowane z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Sąd zauważył również, że skarżąca twierdzi, iż jej syn M. K. jest na jej całkowitym utrzymaniu (pkt 5 wniosku o prawo pomocy z dnia 19 maja 2014 r.). Niemniej w piśmie z dnia 9 lipca 2014 r. stwierdziła, iż mimo to nie pozostaje on z nią we wspólnym gospodarstwie domowym i w związku z tym nie ma obowiązku wskazywania jego sytuacji majątkowej. Według Sądu wspólne zamieszkanie, pozostawanie na całkowitym utrzymaniu oraz materialne wsparcie, które M. K. otrzymuje od skarżącej uzasadnia ocenę, że skarżąca wraz z synem, współtworzą wspólne gospodarstwo domowe. Ponadto syn skarżącej jest osobą zobowiązaną do jej alimentacji, a zatem dla oceny możliwości poniesienia przez skarżącą kosztów sądowych istotne jest ustalenie sytuacji majątkowej jej syna. Odmowa udzielenia informacji w tym zakresie uniemożliwia Sądowi zapoznanie się z pełną sytuacją stanu rodzinnego skarżącej, co obok posiadanych przez nią oszczędności, stanowi kolejną przesłankę odmowy przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.