Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 1444/14 odrzucające skargę kasacyjną W.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 1444/14 odrzucające skargę W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2015 r., sygn. akt II SA/Rz 1444/14 Wojewódzki Sądu Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę kasacyjną W.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 1444/14 odrzucające skargę W.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu, ponieważ skarżąca nie uzupełniła w ustawowym terminie braków tego środka zaskarżenia, które uniemożliwiają nadanie mu prawidłowego biegu. Sąd wskazał, że wobec nienadesłania w wyznaczonym terminie 13 odpisów skargi kasacyjnej oraz nieuzupełnienia wpisu o kwotę 150 zł skarga kasacyjna W.S. podlegała odrzuceniu stosownie do art. 178 w zw. z art. 58 § 1 pkt 3 i 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.). Sąd podał też, że nie wzywał strony skarżącej do wyjaśnienia, czy pismo z dnia 29 grudnia 2014 r. odnoszące się do kwestii wysokości uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej należy traktować jako zażalenie na zarządzenie z dnia 11 grudnia 2014 r. wzywające do uiszczenia wpisu, ponieważ z powodu nienadesłania odpisów skargi kasacyjnej i tak podlegała ona odrzuceniu. Zatem zagadnienie to nie miałoby wpływu na wynik sprawy.
W zażaleniu W.S. zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy a to art. 194 § 1 pkt 7 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie i "odrzucenie skargi kasacyjnej" oraz art. 173 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie, podczas gdy postanowieniem z dnia 26 listopada 2014 r. WSA w Rzeszowie w rzeczywistości odrzucił skargę kasacyjną, a nie skargę, a w związku z tym postanowienie to powinno być, zgodnie z art. 194 § 1 pkt 8 p.p.s.a., zaskarżalne zażaleniem, które to zostało prawidłowo wniesione przez pełnomocnika skarżącej i Sąd nie miał podstaw by traktować to postanowienie jako "kończące postępowanie w sprawie" i odrzucać w tym przypadku "skargę kasacyjną". Skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Rzeszowie oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
Wbrew twierdzeniom skarżącej kasacyjnie postanowieniem z dnia 26 listopada 2014 r. WSA w Rzeszowie odrzucił skargę, a nie skargę kasacyjną. Postanowienie to zatem, jako kończące postępowanie w sprawie, zgodnie z art. 173 § 1 p.p.s.a., podlegało zaskarżeniu w drodze skargi kasacyjnej. Zasadnie zatem i zgodnie z interesem strony Sąd potraktował wniesione od powyższego postanowienie pismo nazwane zażaleniem - jako skargę kasacyjną. Wskazać należy w tym miejscu, że pismo to należało ocenić przez pryzmat jego treści, a nie nazwy określonej przez stronę skarżącą.