Dnia 13 kwietnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.K. i B.K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 lutego 2010 roku, sygn. akt II SA/Po 786/08 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku M.K. i B.K. o przywrócenie terminu do złożenia na urzędowym formularzu wniosków o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M.K., B.K. oraz J.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2008 roku nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zarządzeniem z dnia 18 lutego 2010 r. pozostawił bez rozpoznania wniosek M.K. i B.K. o przywrócenie terminu do złożenia na urzędowym formularzu wniosków o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M.K., B.K. oraz J.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2008 roku w przedmiocie warunków zabudowy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 18 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił wskazaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku M. i B.K. wnieśli o przyznanie im prawa pomocy. Wobec niewykonania przez skarżących wezwania do przedłożenia wniosku na stosownym formularzu, zarządzeniem z dnia 5 listopada 2009 r. pozostawiono wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Postanowieniem z dnia 20 listopada 2009 r. Sąd I instancji odrzucił sprzeciw od powyższego zarządzenia.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 20 listopada 2009 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do złożenia wniosków na urzędowym formularzu. Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na postanowienie o odrzuceniu sprzeciwu.
Rozpoznając wniosek stron o przywrócenie terminu Sąd I instancji wezwał skarżących do złożenia wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach. Brak wniosku nie został uzupełniony. W związku z powyższym Sąd I instancji pozostawił wniosek bez rozpoznania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli skarżący M.K. zarzucając, że w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu, błędnie pouczono ich o skutkach nieuzupełnienia braków, a zatem nie było podstaw do obciążania ich skutkami niewykonania zarządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 49 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania. Zgodnie zaś z art. 87 § 4 p.p.s.a., równocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie, a zatem w niniejszym przypadku złożyć wniosek o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. Zasadnie zatem Sąd I instancji uznał, że przed uzupełnieniem tego braku, wnioskowi skarżących nie można było nadać dalszego biegu i dlatego też skierował wezwanie w tym przedmiocie do skarżących. Konsekwencją niewykonania wezwania było pozostawienie wniosku bez rozpoznania stosownie do treści cytowanego wyżej art. 49 § 2 p.p.s.a.
Odnosząc się do zarzutów zażalenia wskazać należy, że nie zasługują one na uwzględnienie. W treści wezwania skarżący zostali błędne pouczeni, że zaniechanie uzupełnienia braków będzie skutkować nieuwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu. Nie oznacza to jednak w niniejszej sprawie, że na aprobatę nie zasługuje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Należy bowiem podkreślić, że skarżący zostali w sposób wyraźny pouczeni, iż skutkiem braku uzupełnienia braków będzie negatywne, niekorzystne dla nich załatwienie wniosku. Zarówno oddalenie wniosku o przywrócenie terminu, jak i pozostawienie go bez rozpoznania wywołują wobec skarżących identyczne w istocie skutki w postaci braku możliwości uchylenia się przez skarżących od negatywnych konsekwencji uchybienia terminu. Uchybienie Sądu I instancji nie mogło mieć zatem wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.