Dnia 20 kwietnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 lutego 2010 roku, sygn. akt II SA/Rz 770/09 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do przedłożenia odpisu skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia [...] lipca 2009 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 4 lutego 2010 r. odrzucił wniosek J. K. o przywrócenie terminu do przedłożenia odpisu skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że postanowieniem z dnia 3 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę J.K. na wskazaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu. Przyczyną powyższego orzeczenia było nieuzupełnienie przez skarżącą braku formalnego skargi. Skarżąca pomimo stosownego wezwania, które otrzymała w dniu 13 października 2009 r. nie nadesłała odpisu skargi. Doręczenie skarżącej wskazanego postanowienia nastąpiło w dniu 19 listopada 2009 r., na co wskazuje podpis dorosłego domownika na zwrotnym potwierdzeniu odbioru tej korespondencji.
W dniu 15 grudnia 2009 r. J.K. złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie pismo, w którym poinformowała, że po zapoznaniu się z aktami sprawy zauważyła, iż znajduje się w nich jej skarga i tylko jeden jej odpis, podczas gdy do skargi składanej za pośrednictwem organu załączyła cztery takie odpisy. Do wskazanego pisma skarżąca dołączyła kopię podania skierowanego do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia 15 grudnia 2009 r., w którym zwróciła się o natychmiastowe przesłanie do Sądu I instancji brakujących odpisów skargi. W dniu 17 grudnia 2009 r. do Sądu I instancji wpłynęły przesłane przez organ trzy egzemplarze skargi J.K.
W związku z powyższym wezwano J.K. do wyjaśnienia, czy pismo z dnia 15 grudnia 2009 r. jest wnioskiem o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi. W odpowiedzi J.K. zwróciła się o taką interpretację jej wniosku z dnia 15 grudnia 2009r., która nie będzie skutkować pogorszeniem jej sytuacji procesowej.
Odrzucając wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że wniosek o przywrócenie terminu należy złożyć do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W ocenie Sądu I instancji, wskazany termin nie został dotrzymany. W dniu 13 października 2009 r. skarżąca otrzymała wezwanie do przedłożenia jednego odpisu skargi, a zatem już wówczas uzyskała wiedzę, iż odpisu takiego brak w aktach sprawy.
Następnie w dniu 19 listopada 2009 r. doręczone zostało skarżącej postanowienie Sądu z dnia 3 listopada 2009 r. o odrzuceniu jej skargi, wobec nieprzedłożenia żądanego odpisu skargi. Wtedy to skarżąca upewniła się, że jej skarga zawiera brak, uniemożliwiający nadanie jej dalszego biegu. Pismo, które Sąd I instancji uznał za wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżąca złożyła dopiero w dniu 15 grudnia 2009 r., a więc prawie z miesięcznym opóźnieniem.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła skarżąca zarzucając naruszenie art. 88 w związku z art. 87 § 1 p.p.s.a. poprzez błędne uznanie, że wniosek o przywrócenie terminu był spóźniony.