Dnia 28 kwietnia 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 grudnia 2009 roku, sygn. akt II SA/Kr 466/08 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 466/08 oddalającego skargę Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] maja 2002 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2009 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 86 § 1 ppsa odmówił skarżącej przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej. W motywach takiego rozstrzygnięcia podano, że okoliczności, które w ocenie strony miałyby usprawiedliwiać uchybienie terminu nie mogą wpływać na pozytywne załatwienie wniosku. W szczególności oczekiwanie przez wnioskodawcę na rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów sądowych nie ma wpływu na to aby wykazała się ona wymaganą dbałością o podjęcie czynności w ustawowym terminie.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik skarżącej podniósł, że uchybienie terminu spowodowane było nieporadnością skarżącej, działającej w postępowaniu sądowym bez pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie nie jest usprawiedliwione.
Należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż to strona ma obowiązek wykazać się dbałością o swoje interesy, a tylko wyjątkowe, nagłe okoliczności mogą stanowić o tym, iż brak jest winy strony w jego uchybieniu. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć ono zatem miejsce wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Tymczasem uchybienie terminu nie było w niniejszej sprawie spowodowane ani podeszłym wiekiem skarżącej, ani przyczynami natury zdrowotnej, jak stara się dowieść w zażaleniu pełnomocnik. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej płynie od momentu doręczenia skarżącej wyroku z uzasadnieniem i kończy swój bieg w warunkach określonych w ustawie. Nie odżywa on z chwilą ustanowienia pełnomocnika z urzędu, bądź zwolnienia od kosztów sądowych. W niniejszej sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych został złożony już po uprawomocnieniu się wyroku Sądu I instancji, zaś oczekiwanie na załatwienie tego wniosku nie stanowi przeszkody, o której mowa w art. 87 § 1 ppsa, we wniesieniu skargi kasacyjnej. Strona w zażaleniu przyznaje, że kilkakrotnie ubiegała się o przyznanie prawa pomocy, w zakresie zwolnienia od kosztów postępowania, w tym po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Orzeczenie negatywne dla strony zapadłe w tym względzie już po rozpoznaniu wniosku złożonego w terminie otwartym do wniesienia skargi uprawomocniło się przy tym w wyniku jego niezaskarżenia przez stronę. Następne wnioski w tym przedmiocie składane były już po uprawomocnieniu się wyroku oddalającego skargę.
Z tej przyczyny orzeczono jak w sentencji z mocy art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ppsa.