Zażalenie na postanowienie WSA w Szczecinie w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Gminy Kozielice nr [...] w przedmiocie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia na C.T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. SA/Sz 29/14 odmawiające przyznania C.T. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi C.T. na uchwałę Rady Gminy Kozielice z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Sz 29/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił C.T. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sadowych w sprawie ze skargi C.T. na uchwałę Rady Gminy Kozielice z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry.

Sąd I instancji wskazał, iż pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. wniesionym do Rady Gminy Kozielice w tym samym dniu, C.T. skierował do Rady wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i jego interesu prawnego powyżej wskazaną uchwałą.

Uchwałą Nr [...] z dnia [...] września 2013 r. wydaną na skutek wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia mieszkańca gminy C.T. Rada Gminy w Kozielicach odmówiła uchylenia uchwały nr [...] w sprawie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry. Pismem z dnia 21 października 2013 r., wniesionym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie za pośrednictwem Rady Gminy Kozielice w dniu 22 października 2013 r., C.T. zaskarżył uchwałę Rady Gminy Kozielice numer [...] w sprawie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry.

W odpowiedzi na skargę z dnia 8 stycznia 2014 r. Rada Gminy Kozielice wniosła o odrzucenie ewentualnie oddalenie ww. skargi.

W piśmie z dnia 12 lutego 2014 r. skarżący przedłożył do akt ww. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa oraz wniósł o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w tej sprawie.

Sąd I instancji rozpoznając powyższy wniosek wskazał, iż w myśl art. 243 § 1 pkt 1 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej "p.p.s.a."), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednakże, zgodnie z art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania strony skarżącej. Do takich sytuacji należy okoliczność wniesienia skargi z oczywistym uchybieniem terminu - w sytuacji braku wniosku i podstaw do jego przywrócenia (por. R. Hauser, M. Wierzbowski, Komentarz Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wydanie 2, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2013 r., s 905). Sąd I instancji stwierdził, że skarga C.T. została wniesiona z uchybieniem ustawowego terminu do jej wniesienia, a zatem mamy do czynienia z oczywistą bezzasadnością tej skargi, co stanowiło podstawę do odmowy przyznania stronie prawa pomocy, na zasadzie art. 247 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Nie ulega wątpliwości, iż w niniejszej sprawie skarżący wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Sad I instancji wyjaśnił, iż przepis art. 53 § 2 p.p.s.a., który ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., wprowadza dwa terminy do wniesienia skargi na uchwałę organu. Pierwszy termin dotyczy sytuacji, gdy właściwy organ udzielił odpowiedzi na wezwanie i termin ten wynosi 30 dni i liczy się od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie) oraz drugi termin, który dotyczy sytuacji, gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie (termin ten wynosi 60 dni i liczy się od dnia wniesienia do organu wezwania do usunięcia naruszenia). Sąd I instancji wskazał, iż analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, że po wniesieniu wezwania do usunięcia naruszenia rozpoczyna już bieg drugi z tych terminów, jeżeli jednak przed jego upływem organ doręczy odpowiedź na wezwanie, termin ten staje się bezprzedmiotowy, a rozpoczyna bieg termin trzydziestodniowy liczony od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwania. Jeżeli natomiast organ nie doręczy odpowiedzi na wezwanie przed upływem 60 dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, to w tym terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania powinna być wniesiona skarga. Tak więc jeżeli organ udzielił odpowiedzi na wezwanie po upływie 60 dni liczonych od dnia wniesienia wezwania to nie "otwiera" się termin 30 dni na wniesienie skargi liczony od daty doręczenia odpowiedzi na wezwanie. Sąd I instancji stwierdził, że skoro wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zaskarżoną uchwałą zostało wniesione do organu w dniu 10 czerwca 2013 r. to termin 60 dni na wniesienie skargi do sądu administracyjnego upływał z dniem 9 sierpnia 2013 r. i w tym okresie, w przypadku braku odpowiedzi na wezwanie, należało wnieść skargę na uchwałę z dnia 17 maja 2013 r. w sprawie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry. Bezsporne jest, że odpowiedź na wezwanie skarżącego z dnia 10 czerwca 2013 r. została dopiero udzielona w dniu 12 września 2013 r. uchwałą Rady Gminy Kozielice Nr [...] o odmowie uchylenia uchwały nr [...] w sprawie przyjęcia zmiany Statutu Związku Gmin Dolnej Odry, a więc po 60 dniach liczonych od dnia wniesienia do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Tym samym nie rozpoczął się bieg terminu 30 dni na wniesienie skargi liczony od dnia doręczenia wezwania skarżącego do usunięcia naruszenia prawa zaskarżoną uchwałą. W zaistniałych okolicznościach sprawy skarżący winien był wnieść przedmiotową skargę do dnia 9 sierpnia 2013 r. Mając na względzie powyższe, należało stwierdzić, że skarga C.T. nie może zostać uwzględniona, albowiem jako spóźniona podlega odrzuceniu, co przesądza o jej oczywistej bezzasadności.

Strona 1/2