Dnia 5 maja 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2015 roku, sygn. akt IV SA/Wa 1952/14 o odrzuceniu skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1952/14 w sprawie ze skargi D. W. i T. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2014r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem o sygn. akt IV SA/Wa 1952/14 z dnia 4 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej WSA) w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną T. W. od wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1952/14 w sprawie ze skargi D. W. i T. W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2014r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.
W uzasadnieniu sąd I instancji wskazał, że wyrokiem z dnia 15 grudnia 2014 r. WSA w Warszawie oddalił skargę D. W. i T. W. na wymienioną w komparycji decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] sierpnia 2014 r.
Wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku złożyła D. W. osobiście (k. 114 akt sądowych). T. W. nie składał takiego wniosku.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną w imieniu skarżących D. W. i T. W. złożył pełnomocnik r. pr. J. Z. (k. 143 i nast. akt sądowych).
Wskazując na powyższe sąd I instancji stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie legitymowanym do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r. była jedynie D. W., a konkretnie działający w jej imieniu pełnomocnik, gdyż tylko skarżąca złożyła w terminie stosowny wniosek o sporządzenie i doręczenie jej uzasadnienia wyroku. T. W. nie składał wniosku o uzasadnienie wyroku, w związku z czym - w ocenie tegoż sądu - nie można było przyjąć, że jest osobą legitymowaną do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie.
W zażaleniu T. W. zaskarżono w całości ww. postanowienie i zarzucono sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, tj.:
- art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej Ppsa) poprzez nieznajdujące uzasadnienia w treści tego przepisu przyjęcie, że współskarżący T. W. nie jest osobą legitymowaną do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie z uwagi na niezłożeni wniosku o uzasadnienie wyroku.
Wskazując na powyższe wniesiono o:
1. uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości,
2. zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 stycznia 2006 r. sygn. akt II OZ 1383/05 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: "w sytuacji, gdy skargę kasacyjną wnieśli oboje małżonkowie, nie można odrzucić skargi kasacyjnej jednego z nich tylko na tej podstawie, że wniosek o uzasadnienie wyroku złożył drugi małżonek. Jeżeli bowiem sąd I instancji uznał małżonków za współskarżących i rozpoznał ich skargę, to nie można przyjąć, aby konieczne było złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku także przez drugiego małżonka".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 173 § 2 Ppsa skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich po doręczeniu im odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
Ponadto zgodnie z art. 177 § 1 Ppsa skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.