Zgodnie zaś z art. 141 § 2 Ppsa w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia sentencji wyroku.
Z treści ww. przepisów wynika jednoznacznie, że skarga kasacyjna od wyroku oddalającego skargę nie może być skutecznie wniesiona bez uprzedniego wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Skarga taka jako przedwczesna jest niedopuszczalna. Oznacza to, że strona która nie wystąpiła o uzasadnienie orzeczenia, nie może skutecznie wnieść skargi kasacyjnej. Warunek uprzedniego wystąpienia o uzasadnienie orzeczenia podyktowany jest wymogiem oparcia skargi kasacyjnej na konkretnych podstawach (art. 174 Ppsa), którymi Naczelny Sąd Administracyjny jest związany przy rozpoznaniu sprawy.
Z akt sprawy wynika, że z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku wystąpiła D. W. (k. 114 akt sądowych), której odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony w dniu 27 stycznia 2015 r. (k. 142) oraz pełnomocnik uczestnika postępowania - r. pr. W.G. (k. 117).
Skoro skarżący nie wystąpił z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 15 grudnia 2014 r., to nie mógł skutecznie wnieść skargi kasacyjnej. Nie zmienia tego okoliczność, że jest on mężem D. W. Wbrew stanowisku zaprezentowanemu w zażaleniu, w takiej sytuacji każdy ze skarżących jest oddzielnie uprawniony do podejmowania czynności w postępowaniu sądowym, a czynności podejmowane przez jednego ze skarżących nie wywołują skutku wobec drugiego skarżącego, chyba że jeden skarżący udzieli pełnomocnictwa do jego reprezentowania przez drugiego skarżącego.
W niniejszej sprawie z wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wynikało jednoznacznie, że D. W. złożyła go w imieniu własnym. Treść tego wniosku nie daje jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że skarżąca dokonując powyższej czynności działała także w imieniu męża.
Wobec tego, że D. W. wniosła o sporządzenie uzasadnienia wyroku tylko w swoim imieniu i tylko ona otrzymała odpis tego orzeczenia wraz z uzasadnieniem, zasadnie sąd I instancji odrzucił skargę kasacyjną T. W. jako niedopuszczalną.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę podziela stanowisko zaprezentowane w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt II OZ 421/10 (https://cbois.nsa.gov.pl), że sytuacja współuczestnictwa materialnego przewidziana jest w art. 214 § 2 Ppsa i odnosi się jedynie do kwestii kosztów sądowych.
Bowiem wskazać należy, że sytuacja, w której więcej niż jeden podmiot skarży to samo rozstrzygnięcie, rodzi stan wielopodmiotowości po stronie skarżącej, a w relacjach między tymi podmiotami powstaje współuczestnictwo materialne (wyrażające się wspólnością praw lub obowiązków współuczestników) lub procesowe (istnieje, gdy przedmiotem sporu są roszczenia lub zobowiązania tego samego rodzaju oparte na tożsamej podstawie prawnej i faktycznej). Zaistnienie na gruncie przedmiotowej sprawy między wnoszącymi skargę współuczestnictwa materialnego nie oznacza jednak, że dokonanie czynności procesowej (z pewnymi skonkretyzowanymi wyjątkami) w postępowaniu sądowym przez jednego ze współuczestników jest skuteczne wobec pozostałych podmiotów występujących po tej samej stronie. Przepisy ustawy - Ppsa nie przewidują bowiem ogólnej, odnoszącej się do wszystkich czynności procesowych normy, która przewidywałby taką możliwość. W ustawie tej nie znajduje się odpowiednik art. 73 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101 ze zm.), w którym przewidziano, odstępstwo od zasady działania w sprawie przez każdego współuczestnika we własnym imieniu, wskazując, że jeżeli z istoty spornego stosunku prawnego lub z przepisu ustawy wynika, iż wyrok dotyczyć ma niepodzielnie wszystkich współuczestników, czynności procesowe współuczestników działających są skuteczne także wobec nie działających.
Niedopuszczalnym jest przy tym stosowanie - bez wyraźnego upoważnienia ustawowego - w postępowaniu sądowoadministracyjnym, zasad wynikających z przepisów regulujących inne postępowania procesowe, w szczególności postępowanie cywilne.
Nadto podkreślić należy, że w niniejszej spawie wiadomym jest, iż skarga kasacyjna D. W. będzie przedmiotem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, w którym to postępowaniu skarżący T. W. będzie brał udział jako uczestnik postępowania. Zatem rozpoznanie zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej skarżącej D. W. nie doprowadzi do powstania ujemnych konsekwencji dla skarżącego T. W.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Ppsa, orzekł jak w sentencji.