Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia WSA del. do NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K., C. B., G. S. od postanowienia i zarządzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 lutego 2005 r. Sygn. akt II SA/Rz 729/04 o odmowie przyznania prawa pomocy i pozostawieniu wniosku E. D. oraz W. O. bez rozpoznania w sprawie ze skargi [...] na decyzję Wojewody Podkarpackiego z dnia 28 czerwca 2004 r. [...] w przedmiocie wygaśnięcia i udzielenia pozwolenia wodnoprawnego oraz odmowy uwzględnienia żądania bezpłatnego dostarczenia wody postanawia: 1. uchylić zaskarżone zarządzenie 2. uchylić zaskarżone postanowienie i wniosek przekazać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania. .
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 7 lutego 2005 r. odmówił przyznania prawa pomocy skarżącym J. K., C. B., G. S..
W uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z art. 247 ppsa prawo pomocy nie przysługuje w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Oczywista bezzasadność skargi zachodzi w przypadku, gdy skarga ta nie może być uwzględniona w świetle jasnych i bezwzględnie wiążących przepisów prawa administracyjnego (...) wyrok NSA z 7 stycznia 2003 r., sygn. akt I SA 745/02 niepubl.
Podobny pogląd został wyrażony w "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz." Jan Paweł Tarno Wydawnictwo Prawnicze "LexisNexis", str. 321 (...) skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi tu o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (...).
Mając na uwadze te okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie zaistniała okoliczność określona w art. 247 ppsa, tj. oczywista bezzasadność skargi. Kryterium jakie Sąd przyjął dla oceny zaistnienia tej przesłanki, to treść żądania zawartego w skardze. Otóż ze skargi w sposób bezsporny wynika, że skarżący domagają się kwoty 400.000 zł odszkodowania tytułem zadośćuczynienia za szkody powstałe na skutek udzielonego pozwolenia wodnoprawnego.
Z przepisu art. 185 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 ze zm.) wynika, że do naprawienia szkód, o których mowa w ustawie z wyłączeniem art. 82-88 (ochrona przed powodzią oraz suszą), stosuje się przepisy art. 186 - 188. Z przepisu art. 186 ust. 3 Prawa wodnego wynika, ze na żądanie poszkodowanego organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli szkoda nie jest następstwem pozwolenia wodnoprawnego - właściwy wojewoda, ustala wysokość odszkodowania w drodze decyzji, która jest decyzją niezaskarżalną. Stronie niezadowolonej z ustalonego odszkodowania przysługuje droga sądowa, również w przypadku, gdy organ w ciągu trzech miesięcy od zgłoszenia żądania nie wyda stosownej decyzji (ust. 4 art. 186 Pr. wodnego).
Z pisma z 20 grudnia 2004 r. wyraźnie wynika, że intencją skarżących jest, aby otrzymywali wodę do gospodarstw domowych odpowiedniej jakości, albowiem nastąpiła degradacja nieruchomości, których są właścicielami na skutek pogłębiającego się "leja depresyjnego" po odwierceniu studni głębinowych przez Zakład Mięsny, a woda aktualnie dostarczana nie odpowiada podstawowym parametrom pozwalającym uznać ją za wodę zdatną do spożycia. Taka woda czyni zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi. Przedstawione roszczenia mają ewidentnie charakter odszkodowawczy, a zatem dochodzenie ich przed sądem administracyjnym czyni w kontekście udzielenia pomocy prawnej skargę oczywiście bezzasadną.
Należy też zauważyć, że decyzja Wojewody Podkarpackiego z dnia 28 czerwca 2004 r. w przedmiocie wygaszenia pozwolenia wodnoprawnego i odmowy uwzględnienia żądania bezpłatnego dostarczania wody do gospodarstw położonych przy ul. [...] w Nisku została doręczona skarżącym w dniu 2 i 5 lipca 2004 r. Zgodnie z art. 53 § 1 ppsa skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Stosownie do art. 58 § 1 pkt 2 ppsa skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu.