Dnia 19 kwietnia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E.D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 579/17 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi E. D. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 579/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił na wniosek E. D.przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], w przedmiocie nakazu rozbiórki.
Sąd, odmawiając skarżącej przywrócenia terminu, powołał się na treść art. 85, art. 86 § 1, art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej "p.p.s.a.". Wskazał, że skarżąca wnioskując o przywrócenie uchybionego terminu, powołała się na brak poinformowania jej przez pracownika [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...], że skarga do sądu administracyjnego złożona winna zostać za pośrednictwem skarżonego organu, nie natomiast bezpośrednio do sądu. Wskazała również na jednoczesną chorobę męża. W ocenie Sądu, analiza wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w okolicznościach złożonych przez skarżącą wyjaśnień prowadzi do konkluzji, że wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżąca nie uprawdopodobniła bowiem braku winy w uchybieniu terminowi do złożenia przedmiotowego wniosku. W aktach administracyjnych znajduje się oryginał zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji, która zawiera prawidłowo sporządzone pouczenie o terminie i sposobie zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego. To treść decyzji i będącego jej immanentnym składnikiem pouczenia, powinna być dla skarżącej pierwszym źródłem informacji o możliwości wniesienia skargi. Skarżąca nie może cedować odpowiedzialności za niewłaściwe czy niekompletne pouczenie na pracownika organu, bowiem była w posiadaniu decyzji doręczonej jej w dniu 6 marca 2017 r. Twierdzenia zatem skarżącej nie znajdują potwierdzenia w żadnych obiektywnych okolicznościach i nie mogą zostać uwzględnione, a niedochowanie należytej dbałości o własne interesy nie może stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku. Również okoliczność choroby męża skarżącej nie daje podstaw do uwzględnienia wniosku.
Zażalenie na ww. postanowienie wniosła E. D., podtrzymując dotychczasową argumentację dotyczącą błędnego pouczenia przez pracownika organu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. We wniosku tym strona zobowiązana jest do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, w myśl art. 87 § 2 p.p.s.a.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że skarżąca nie wykazała braku winy w uchybieniu terminu, a zatem nie wypełniła dyspozycji art. 87 § 2 p.p.s.a. Nie można bowiem uznać, że w okolicznościach tej sprawy skarżąca nie posiadała pełnej informacji co do trybu wniesienia skargi do sądu administracyjnego. We wniosku o przywrócenie terminu wskazała na okoliczności, z których wynika, że w siedzibie organu od jego pracownika otrzymała jedynie niepełną, a nie - błędną informację w zakresie trybu zaskarżenia decyzji (nie wskazano, że skargę należy złożyć za pośrednictwem organu). Jednak o trybie zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego skarżąca została prawidłowo pouczona w zaskarżonej decyzji. W pouczeniu tym wskazano, że "stronom przysługuje za pośrednictwem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy". Skarżąca nie może zatem w tym zakresie zasłaniać się niewiedzą lub wątpliwościami. Ponadto w świetle otrzymanego pouczenia nie wydaje się przekonujący cel wizyty w siedzibie organu, jak to skarżąca wskazała "w celu szczegółowego ustalenia sposobu zaskarżenia decyzji", skoro w tym zakresie decyzja organu zawierała prawidłowe pouczenie, co też było już przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego w postanowieniu z dnia 26 września 2017 r., sygn. akt II OZ 957/17, o odrzuceniu skargi. W tych warunkach Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że wiążąca dla skarżącej była treść pouczenia zawarta w zaskarżonej decyzji, ponadto podnoszona okoliczność choroby męża nie dawała podstaw do uwzględnienia wniosku.
Z tych względów, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.