Dnia 25 kwietnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] oraz G. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 1265/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] oraz G. W., Z. C., G. G. na uchwałę Rady Gminy Darłowo z dnia 26 listopada 2008 r. nr XXI/290/2008 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Darłowo postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie w części dotyczącej odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi przez Stowarzyszenie [...] oraz G. W.; 2) przywrócić G. W. termin do wniesienia skargi; 3) odrzucić wniosek Stowarzyszenia [...] o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 stycznia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił skarżącym Stowarzyszeniu [...] oraz G. W., Z. C., G. G. przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że w tej sprawie skarżący w dniu 27 maja 2016 r. złożyli do Rady Gminy Darłowo wezwanie do usunięcia naruszenia prawa dotyczące uchwały Rady Gminy Darłowo z dnia 26 listopada 2008 r., nr XXI/290/2008, w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Darłowo. W ocenie Sądu, skoro organ nie zajął stanowiska w sprawie, skarżący powinni byli wnieść skargę do sądu administracyjnego, za pośrednictwem organu najdalej dnia 26 lipca 2016 r. Skarga natomiast została złożona w dniu 26 września 2016 r., a zatem z uchybieniem terminu do jej wniesienia. W przedmiotowej sprawie wnioskodawcy wskazali, że do uchybienia terminu doszło na skutek sposobu działania Wójta Gminy Darłowo, który celowo wprowadził ich w błąd. Osoba zamierzająca poddać kontroli sądowej akt w postaci uchwały organu samorządu terytorialnego musi liczyć się z koniecznością zachowania określonych prawem wymogów, w tym terminów jego zaskarżenia. Brak pouczenia ze strony Rady Gminy Darłowo o treści takich wymagań i przedłużanie załatwienia złożonego przez skarżących wezwania do usunięcia naruszenia prawa nie usprawiedliwia opóźnienia skarżących w złożeniu skargi do Sądu. Pozyskanie stosownych informacji o trybie i terminie wnoszenia skargi do Sądu na tego rodzaju akt, mieści się w granicach przeciętnej dbałości o własne interesy i nie wymaga podejmowania nadzwyczajnie trudnych czynności. W niniejszej sprawie skarżący mieli wiedzę, że warunkiem dopuszczalności skargi na uchwałę organu gminy jest skierowanie do organu wezwania do usunięcia prawa, co też uczynili. W zakresie minimum staranności i dbałości o własne interesy, powinni również ustalić jaki jest ustawowy termin do wniesienia skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli Stowarzyszenie [...] oraz G. W., Z. C., G. G., wnosząc o jego uchylenie.
Postanowieniem z dnia 7 marca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił zażalenie Z. C. i G. G. z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych zażalenia.
W odpowiedzi na zażalenie Rada Gminy Darłowo wniosła o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Z uwagi na postanowienie Sądu I instancji z dnia 7 marca 2017 r. rozpoznaniu podlega zażalenie wniesione tylko przez skarżące Stowarzyszenie i G. W., co oznacza, że tylko te podmioty skutecznie zakwestionowały zaskarżone postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w ramach przysługującego im indywidualnego uprawnienia do wniesienia skargi wynikającego z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.). Oznacza to, że ww. podmioty mogły zakwestionować zaskarżone postanowienie tylko w części, która dotyczy ich indywidualnego interesu prawnego, a nie innych podmiotów.