Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 1736/05 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2005 r., sygn. akt IV SA/Wa 1736/05 o oddaleniu skargi E. N. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 31 maja 2005 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. N. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 31 maja 2005 r., nr [...]. W dniu 12 stycznia 2006 r. (data prezentaty) do Sądu wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącego z dnia 9 stycznia 2006 r. o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 9 grudnia 2005 r. Drugim pismem z tej daty pełnomocnik skarżącego radca prawny B. M. wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu tego wniosku pełnomocnik skarżącego E. N. podniosła, że zawiadomienie o wyznaczeniu terminu rozprawy nie zostało jej doręczone, a o podjętym rozstrzygnięciu dowiedziała się w dniu 5 stycznia 2006 r. z rozmowy telefonicznej przeprowadzonej z pracownikiem sekretariatu Sądu. Pełnomocnik skarżącego wyjaśniła, iż zawiadomienie zostało odebrane przez wspólnika z kancelarii i omyłkowo dołączone do akt prowadzonej przez niego sprawy. Na potwierdzenie powyższej okoliczności pełnomocnik skarżącego do wniosku dołączyła oświadczenie wspólnika kancelarii M. C..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 lutego 2006 r. odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 9 grudnia 2005 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, iż warunkiem przywrócenia terminu jest wykazanie braku winy w zaistniałym uchybieniu, wskazane natomiast przez pełnomocnika okoliczności, nie dowodzą braku winy w przekroczeniu terminu.
Pismem z dnia 6 marca 2006 r. pełnomocnik skarżącego wniosła zażalenie na powyższe postanowienie. W zażaleniu tym wywiedziono, że skoro pełnomocnik skarżącego nie miała wpływu na zaistniała sytuację to nie można przypisać jej winy za niedokonanie czynności w terminie. Niedopełnienie
Sygn. akt II OZ 392/06 obowiązków nie wynikało bowiem z zaniedbania pełnomocnika. Zaistniała sytuacja była zaś wynikiem pomyłki, której nie sposób było zapobiec. Radca prawny B. M. podniosła także, że wspólnik nie był upoważniony do odbioru przesyłki, zatem jego działania i zaniechania nie mogą powodować negatywnych skutków dla strony tego postępowania, skoro ani strona ani pełnomocnik nie ponoszą winy za działania osoby trzeciej, której nie powierzano żadnych czynności związanych ze sprawą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw. Nie można się zgodzić z argumentacją pełnomocnika zawartą w zażaleniu, gdyż tak rozumiejąc brak winy, o której mowa jest w art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powołanej dalej jako p.p.s.a., można by wytłumaczyć i usprawiedliwić każde niedopełnienie obowiązków przez pełnomocnika strony. Dla Sądu w tej sprawie istotne jest to, że skarżący udzielił odpowiedniego pełnomocnictwa (k.8), na którym jest uwidoczniony adres do doręczeń pełnomocnika - radcy prawnego B. M.. Na wskazany tam adres zostało doręczone prawidłowo zawiadomienie o terminie rozprawy (k.17), co jest bezsporne. Pozostałe okoliczności, które szeroko opisuje się w zażaleniu, nie mogą być brane tu pod uwagę, gdyż dotyczą one funkcjonowania Kancelarii Prawniczej w ramach której pełnomocnik wykonuje swój zawód. Jeżeli pełnomocnik twierdzi, iż osoba która odebrała przesyłkę (zawiadomienie o terminie rozprawy) nie należy do kręgu osób, "którymi posługuje się" i nie była upoważniona do odbioru tej przesyłki, trzeba było wskazać inny adres do doręczeń aby uniknąć takiej sytuacji.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, wobec czego należało orzec na podstawie art. 184 w związku 197 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.