Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi J. Z. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2012 r. sygn. akt II OZ 222/12 o umorzeniu postępowania w sprawie zażalenia J. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/łd 1346/11 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 23 września 2011 r. Nr SKO.4009-37/11 w przedmiocie naruszenia stosunków wodnych postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 23 września 2011 r. w przedmiocie zobowiązania do przywrócenia stanu poprzedniego poprzez zdemontowanie i zniwelowanie zapory ziemno-faszynowej, J. Z. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 1346/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania ww. decyzji podnosząc, że skarżący nie uprawdopodobnił, iż wykonanie zaskarżonej decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Zażaleniem z dnia 25 stycznia 2012 r. J. Z. zaskarżył powyższe postanowienie.
Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 23 września 2011 r. Postanowieniem z dnia 7 marca 2012 r. stwierdzono prawomocność powyższego wyroku od dnia 28 lutego 2012 r.
Postanowieniem z dnia 29 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 222/12 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie zażaleniowe.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego wydaniem prawomocnego wyroku powoduje, że sąd nie ma ani obowiązku ani też uprawnienia do udzielenia ochrony tymczasowej. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że rozpoznanie przedmiotowego zażalenia na postanowienie Sądu I instancji odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Skierniewicach z dnia 23 września 2011 r. stało się bezprzedmiotowe z uwagi na wydanie w niniejszej sprawie w dniu 27 stycznia 2012 r. wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi.
Pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data stempla pocztowego) J. Z. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego osobiście sporządzoną skargę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym postanowieniem wnosząc o podjęcie postępowania zażaleniowego, z uwagi na fakt pominięcia przez Sąd okoliczności, iż w stosownym czasie złożone zostały przez niego stosowne wnioski o przywrócenia terminów do złożenia wniosków o uzasadnienia wyroków, tym samym postępowanie odwoławcze nie zostało jeszcze ukończone w tej sprawie, co może mieć wpływ na ostateczną decyzję Sądu.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż nie zgadza się z takim postanowieniem, gdyż z uwagi na stosowny wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, zdaniem skarżącego postępowanie w tej sprawie nadal trwa. Nadto podniósł, iż wykonanie zaskarżonej decyzji naraziłoby go na konkretne straty spowodowane zalewaniem jego działki przez wody deszczowe pochodzące z sąsiednich działek.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu.
W myśl art. 276 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., Poz. 270t. j., dalej jako "p.p.s.a."), do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Jednakże, gdy do wznowienia postępowania właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny, stosuje się odpowiednio art. 175 p.p.s.a., który w § 1 wprowadza obowiązek sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego z zastrzeżeniem § 2 i 3. Zgodnie z art. 175 § 2 i 3 p.p.s.a. przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka; skarga kasacyjna może być również sporządzona przez doradcę podatkowego (w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami) lub rzecznika patentowego (w sprawach własności przemysłowej).