Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.M., M.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ke 376/09 odmawiające M.M. i D.M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ke 376/09 odrzucającego skargę M.M. i D.M. na postanowienie Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ke 376/09, odmówił M.M. i D.M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia tego Sądu z dnia 12 sierpnia 2009 r. odrzucającego skargę M.M. i D.M. na postanowienie Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2009 r. odmawiające zawieszenia postępowania egzekucyjnego w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że postanowienie z dnia 12 sierpnia 2009 r. o odrzuceniu skargi doręczono skarżącym w dniu 15 sierpnia 2009 r. Od powyższego postanowienia skarżący złożyli skargę kasacyjną, którą Sąd postanowieniem z dnia 18 września 2009 r. odrzucił z uwagi na osobiste jej sporządzenie przez skarżących. Wraz z zażaleniem na to postanowienie skarżący złożyli wniosek o przyznanie im prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Postanowieniem z dnia 15 października 2009 r. zostało skarżącym przyznane prawo pomocy w żądanym zakresie.
Pismem z dnia 6 listopada 2009 r. skarżący, reprezentowani przez radcę prawnego, wnieśli o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 12 sierpnia 2009 r. W uzasadnieniu wskazali, że ich szczególna sytuacja majątkowa nie pozwoliła na zlecenie sporządzenia skargi kasacyjnej pełnomocnikowi z wyboru. Dopiero przyznanie pełnomocnika z urzędu umożliwiło prawidłowe sporządzenie skargi kasacyjnej.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że o obowiązku sporządzenia skargi kasacyjnej skarżący zostali poinformowani w treści pism przewodnich, przy których doręczono im postanowienie o odrzuceniu skargi. Tymczasem wniosek o ustanowienie radcy prawnego z urzędu złożyli dopiero w dniu 30 września 2009 r., a więc dwa tygodnie po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Z tych przyczyn Sąd uznał, że brak jest podstaw do uznania, że skarżący bez swojej winy uchybili terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie D.M. i M.M., reprezentowani przez radcę prawnego, wskazali, że nie dopełnili wymogu sporządzenia skargi kasacyjnej przez profesjonalnego pełnomocnika bez swojej winy. Skarżącym zostało bowiem udzielone prawo pomocy dopiero w dniu 15 października 2009 r. Jak przyznają skarżący, zostali pouczeni w dniu 15 sierpnia 2009 r. o obowiązku sporządzenia skargi kasacyjnej przez radcę prawnego lub adwokata, ale nie zakreślono im terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Oznacza to, że przywrócenie terminu może nastąpić, gdy strona uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Brak winy polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd przy tym powinien brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.