Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. P. i Z. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 1076/19 o odmowie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi K. P. i Z. P. o wymierzenie Wójtowi Gminy Długosiodło grzywny z tytułu niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 372/18 postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odmówił K. P. i Z. P. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 3 października 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę ww. skarżących z uwagi na uiszczenie wpisu od skargi po upływie zakreślonego terminu. U podstaw faktycznych tego rozstrzygnięcia leżało ustalenie, że wezwanie do uiszczenia wpisu zostało odebrane przez dorosłego domownika skarżących w dniu 30 lipca 2019 r., w związku z czym siedmiodniowy termin do dokonania tej czynności upłynął 6 sierpnia 2019 r. Skarżący uiścili solidarnie wpis od skargi jeden dzień po wyznaczonym terminie - 7 sierpnia 2019 r.
We wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi skarżący wskazali, że w okresie od 29 lipca do 6 sierpnia 2019 r. przebywali na urlopie, a adresowaną do nich przesyłkę zawierającą wezwanie do uiszczenia wpisu odebrała osoba starsza, nieupoważniona do otwierania korespondencji. Skarżący podali, że korespondencję otrzymali po powrocie z urlopu w dniu 7 sierpnia 2019 r. i w tym samym dniu dokonali wpłaty.
Rozpoznając ten wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu, gdyż nie zachowali staranności, jakiej można wymagać od osoby należycie dbającej o swoje interesy. Zdaniem Sądu, powód, dla którego strona uchybiła terminowi (urlop) nie miał charakteru nagłego i nieoczekiwanego. Skarżący mogli ustanowić pełnomocnika procesowego albo pełnomocnika do doręczeń. Nieustanowienie pełnomocnika w perspektywie wyjazdu w trakcie toczącego się postępowania sądowego zainicjowanego ich skargą wskazuje na to, że skarżący wykazali się niedbałością w prowadzeniu swoich spraw w stopniu, który uniemożliwia przywrócenie terminu. Sąd podkreślił, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, iż adresata obciążają ewentualne negatywne konsekwencje zaniedbań osoby, która zobowiązała się oddać jej przesyłkę. Bez znaczenia jest więc kto w tym przypadku odebrał przesyłkę, skoro osoba ta oświadczyła, że jest dorosłym domownikiem (co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania) i zobowiązała się oddać przesyłkę adresatowi (zob. postanowienie NSA z 12 czerwca 2018 r., II GZ 208/18).
Zażalenie na postanowienie z 14 listopada 2019 r. złożyli skarżący, wnosząc o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu. W jego uzasadnieniu wnoszący zażalenie wskazali, że wezwanie do uiszczenia wpisu, pod ich nieobecność, odebrała osoba starsza, z początkami demencji. Wskazali, że ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wymaga, by na okres nieprzebywania w miejscu zamieszkania strona postępowania ustanawiała pełnomocnika. Podnieśli, że odbiorca listu nie jest jego adresatem, zatem otwierając go naruszyłby tajemnicę korespondencji. Skarżący nie wiedzieli, którego dnia korespondencja została dostarczona, gdyż odbiorca nie był w stanie tego określić. Staranność w tej sprawie została dochowana, gdyż bezpośrednio po otrzymaniu pisma opłatę uiścili.