Dnia 29 maja 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2012 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 marca 2012 roku, sygn. akt II SA/Gd 907/11 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi R.C. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia [...] września 2011 roku Nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 21 marca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił wniosek R.C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia [...] września 2011 r. w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 23 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę skarżącego na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia [...] września 2011 r. W dniu 9 lutego 2012 r. doręczono skarżącemu odpisu postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej.
W dniu 22 lutego 2012 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, wskazując w uzasadnieniu, że nie miał możliwości dotrzymania terminu, gdyż mieszka we wsi oddalonej kilkanaście kilometrów od urzędu pocztowego, a ponadto musiał wykonać odpisy dokumentów także poza miejscem swojego zamieszkania, co dodatkowo wiązało się ze sporym wydatkiem.
Odrzucając wniosek o przywrócenie terminu Sąd I instancji wskazał, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W ocenie Sądu I instancji, tego wymogu wniosek złożony przez skarżącego nie spełnia. Z twierdzeń skarżącego wynika bowiem, że przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 21 grudnia 2011 r., skoro w tym dniu skarżący nadał przesyłkę zawierająca odpisy skargi wniesionej w niniejszej sprawie. Od tego dnia rozpoczął bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Termin ten upłynął w dniu 28 grudnia 2011 r. Wniosek o przywrócenie terminu został złożony w dniu 22 lutego 2012 r.
Sąd I instancji podkreślił ponadto, że niewątpliwą datą dowiedzenia się przez stronę o uchybieniu terminu jest data doręczenia postanowienia o odrzucenie skargi z tego powodu. W niniejszej sprawie odpis postanowienia o odrzuceniu skargi z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych skargi doręczono skarżącemu w dniu 9 lutego 2012 r., natomiast wniosek o przywrócenie terminu złożony został w dniu 22 lutego 2012 r., a więc również po upływie siedmiu dni od daty doręczenia postanowienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący. Wskazał, że kilka dni wyznaczonych przez sąd dla uzupełnienia braków jest terminem zbyt krótkim. Podniósł również argumenty uzasadniające, w jego ocenie, zasadność wniesionej skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a. - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). Złożenie wniosku po upływie tego terminu powoduje, że Sąd nie ma możliwości jego merytorycznego rozpoznania, bowiem spóźniony wniosek o przywrócenie terminu Sąd zobowiązany jest odrzucić (art. 88 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że wniosek o przywrócenie terminu został złożony z uchybieniem ustawowego terminu. Niezależnie bowiem od przyjęcia, czy przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 21 grudnia 2011 r. (dzień nadania przez skarżącego przesyłki zawierającej odpisy skargi) czy też w dniu 9 lutego 2012 r. (dzień doręczenia skarżącemu odpisu postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej), uznać należało, że wniesiony w dniu 22 lutego 2012 r. wniosek o przywrócenie terminu był wnioskiem spóźnionym. W związku z tym Sąd I instancji nie miał innej możliwości jak tylko wniosek odrzucić. Warto jednak zaznaczyć, że w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, składane przez skarżącego oświadczenia prowadzić muszą do wniosku, że przyczyna uchybienia terminu (zbyt krótki termin na uzupełnienie braków z uwagi na miejsce zamieszkania skarżącego) ustała w momencie nadania przesyłki z odpisami skargi, a więc w dniu 21 grudnia 2011 r. Już bowiem w tym momencie skarżący był świadomy, że uzupełnienia braków dokonał z uchybienie terminu.
Z powyższych względów i na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.