1.Przyjęcie pod obrady Rady Miejskiej, w wyniku działań organu nadzoru, projektu uchwały w przedmiocie stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały z dnia 27 kwietnia 2004 r. i w konsekwencji podjęcie takiej uchwały w dniu 16 grudnia 2013 r., nie zwalniało organu od konieczności wywiązania się z obowiązku przekazania sądowi skargi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.
2.Skorzystanie przez organ z uprawnienia do autokontroli, wynikającego z art. 54 § 3 p.p.s.a., nie oznacza automatycznego zwolnienia organu z obowiązków wynikających z art. 54 § 2 p.p.s.a. W rezultacie, zaniechanie przekazania Sądowi skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, po złożeniu wniosku na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a., wiązać się może, w zależności od okoliczności danej sprawy, z wymierzeniem organowi grzywny.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Miejskiej w Zabrzu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 marca 2014 r., sygn. akt II SO/Gl 2/14 wymierzające Radzie Miejskiej w Zabrzu grzywnę za nieprzekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 24 marca 2014 r., na wniosek Wojewody Śląskiego wymierzył Radzie Miejskiej w Zabrzu grzywnę w wysokości 3000 złotych za nieprzekazanie skargi Wojewody z dnia 6 listopada 2013 r. na uchwałę Rady Miejskiej w Zabrzu z dnia 27 kwietnia 2004 r. nr XXV/261/04 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że odpowiadając na wniosek Wojewody o wymierzenie Radzie Miejskiej w Zabrzu grzywny za niewywiązanie się z obowiązków przewidzianych w ar. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), Rada Miejska zaznaczyła, że korzystając z uprawnienia określonego w art. 54 § 3 p.p.s.a. podjęła w dniu 16 grudnia 2013 r. uchwałę stwierdzającą nieważność zaskarżonej uchwały. Zdaniem organu przesyłanie skargi w razie jej uwzględnienia jest nieuzasadnione, gdyż postępowanie takie byłoby sprzeczne z zasadami ekonomiki procesowej. Podkreślono, że Wojewoda wystąpił z wnioskiem o wymierzenie grzywny w dniu 8 stycznia 2014 r., a zatem już po rozpatrzeniu i uwzględnieniu skargi przez organ. Tym samym wymierzanie organowi grzywny jest bezprzedmiotowe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznał, że wniosek zasługuje na uwzględnienie i wymierzył organowi grzywnę w wysokości 3.000 zł. Powołując się na przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do wymierzenia grzywny jako że organ wbrew obowiązkowi nałożonemu art. 54 § 2 p.p.s.a. nie przekazał Sądowi tej skargi, jak i odpowiedzi na skargę wraz z aktami sprawy. O wysokości wymierzonej grzywny Sąd orzekł na podstawie art. 154 § 6 p.p.s.a. uwzględniając, że jednokrotność przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim wynosiła 3.650 zł.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Rada Miejska w Zabrzu, reprezentowana przez radcę prawnego, podniosła następujące zarzuty:
- naruszenie art. 54 § 3 i 4 p.p.s.a. poprzez błędną wykładnię tzn. uznanie, że przepis ten nie przyznaje gminie prawa zastosowania trybu "samokontroli" wobec wydanego przez nią aktu prawa miejscowego, zaskarżonego do wojewódzkiego sądu administracyjnego,
- naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie mimo braku przesłanek,
- naruszenie art. 163 § 2 w zw. z art. 166 i art. 141 § 4 p.p.s.a.
Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i odstąpienie od wymierzenia grzywny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 54 § 1 i § 2 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem sprawy. Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Stosownie zaś do art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 wymienionej ustawy, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Omawiana grzywna ma charakter dyscyplinująco - represyjny. Wymierzenie jej uzależnione jest od łącznego zaistnienia dwóch warunków, tj. złożenia przez skarżącego wniosku oraz niewykonanie w ogóle lub wykonanie po upływie ustawowego terminu obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2009 r., II OZ 951/09).