Dnia 14 lipca 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2020 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 31 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Ke 979/19 o odrzuceniu skargi M. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2019 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 31 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Ke 979/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Kielcach odrzucił skargę M. W. na decyzję Wojewody [...] z [...] września 2019 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu scalenia gruntów.
W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wskazał, że zarządzeniem z 26 listopada 2019 r., doręczonym 9 grudnia 2019 r. B. W. - pełnomocnik skarżącego M. . została wezwana w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi do:
a) złożenia dokumentu pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu do działania w imieniu M. W. przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi i wykazanie, że spełnia wymogi z art. 35 § 1 p.p.s.a.,
b) podania numeru PESEL M. W.,
c) złożenia 8 odpisów skargi.
W wykonaniu powyższego wezwania w zakreślonym terminie adw. P. B. złożył pełnomocnictwo udzielone mu przez skarżącego M. W. oraz pełnomocnictwo udzielone przez skarżącego jego matce B. W., a także osiem kserokopii skargi i podał numer PESEL skarżącego.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie zostało złożone osiem egzemplarzy kserokopii skargi, które nie zawierały ani własnoręcznego poświadczenia skarżącego za zgodność z oryginałem, ani takiego poświadczenia złożonych przez pełnomocników procesowych skarżącego. Niewątpliwie zatem, w odniesieniu do wniesionej skargi, skarżący nie wypełnił wymogu formalnego, o jakim jest mowa w art. 47 § 1 w zw. z § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., Ppsa).
Z uwagi na powyższe sąd wojewódzki uznał, że skoro złożone na wezwanie tegoż sądu, jako odpisy skargi jej komputerowe wydruki nie zostały ani własnoręcznie podpisane ani też uwierzytelnione, złożona skarga podlegała odrzuceniu, o czym WSA orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł M. W. (a sporządzone przez jego matkę B. W.), zaskarżając je w całości i zarzucając naruszenie art. 47 § 1 Ppsa poprzez uznanie, że złożenie odpisów skargi niepotwierdzonych za zgodność z oryginałem stanowi podstawę do odrzucenia skargi, podczas gdy przepisy te nie stawiają wymogu podpisania odpisu pisma procesowego ani poświadczania go za zgodność z oryginałem, a zatem nie było przesłanek do odrzucenia skargi.
Wskazując na powyższy zarzut skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Jednocześnie, mając na uwadze oczywistą zasadność niniejszego zażalenia, poddaje pod rozwagę sądu pierwszej instancji uchylenie zaskarżonego postanowienia w trybie autokontroli, stosownie do art. 195 § 2 Ppsa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie skarga została odrzucona na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Ppsa. Przepis ten stanowi, że sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Stosownie do treści art. 57 § 1 Ppsa skarga winna odpowiadać wszelkim wymaganiom, jakie muszą spełniać pisma w postępowaniu sądowym.