Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz /spr./ po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 2848/17 o odmowie wstrzymania zaskarżonej decyzji oraz decyzji Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2017 r., Nr [...] w sprawie ze skargi A.K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2017 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu przeprowadzenia robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie
A. K. wniósł skargę na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2017 r., znak: [...], w przedmiocie nakazu przeprowadzenia robót budowlanych.
W skardze został także zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wskazano w nim m.in., że organ niesłusznie nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, bowiem w sprawie nie zaistniały przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Ponadto, skarżący podniósł, że w stosunku do przedmiotowego budynku prowadzone jest postępowanie administracyjne w sprawie wykreślenia z rejestru zabytków, co oznacza, że będzie zmuszony przeznaczyć znaczne środki finansowe celem wykonania decyzji, podczas gdy budynek ostatecznie przestanie być zabytkiem.
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji.
W ocenie Sądu, wniosek skarżącego nie został wyczerpująco uzasadniony - skarżący nie przytoczył w nim okoliczności, których obowiązek podania wynika z art. 61 § 3 P.p.s.a., wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto, powołane w skardze zarzuty dotyczące skarżonej decyzji nie mogą stanowić uzasadnienia dla ww. wniosku. Wynika to zwłaszcza z faktu, że uregulowana w art. 61 § 3 P.p.s.a. ochrona tymczasowa jest odrębną instytucją od kontroli legalności aktu, wydanego przez organ, której w postępowaniu sądowoadministracyjnym dokonuje sąd.
Sąd wskazał, że zaskarżonej decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, omawiany rygor może być nadany decyzji tylko w sytuacji, gdy jest to niezbędne dla ochrony wartości wskazanych w art. 108 § 1 K.p.a. Niezwłoczne wdrożenie decyzji w życie jest niezbędne wtedy, gdy nie można się obejść w danym czasie bez natychmiastowego wykonania praw lub obowiązków, o których rozstrzyga się w decyzji, ponieważ zwłoka w ich wykonaniu zagraża dobrom chronionym. Organ administracji działa wobec tego w sytuacji, która ma znamiona stanu nagłej konieczności administracyjnej. Sąd stwierdził, że skoro przedmiotem niniejszej sprawy jest nakaz przeprowadzenia robót budowlanych, których celem jest zabezpieczenie przedmiotowego budynku przed zawaleniem, to nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności organ pierwszej instancji zabezpieczył interesy osób trzecich, tj. dążył do ochrony życia i zdrowia ludzkiego.
Skarżący natomiast nie przedstawił argumentów, ani też popierających je dokumentów, które uzasadniałyby uznanie za wiarygodne twierdzeń, że w razie wykonania zaskarżonej decyzji, poniesie on znaczną szkodę czy też zajdą w stosunku do niego trudne do odwrócenia skutki. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na to, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest w danej sprawie obiektywnie zasadne. To w sferze praw i obowiązków skarżącego ma zaistnieć szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.