Dnia 20 maja 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 stycznia 2010 roku, sygn. akt II SA/Sz 292/09 oddalające wniosek o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi B. G. i A. T. na uchwałę Rady Miasta Ś. z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w przedmiocie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ś. postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił wniosek B. G. o wyłączenie sędziego D. S. od orzekania w sprawie ze skargi B. G. i A. T.a na uchwałę Rady Miasta Ś. z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w przedmiocie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ś. W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd I instancji podał, że utrata przez skarżącą wiary w bezstronność sędziego oraz przekonanie iż sędzia prowadzi proces wadliwie, wiążące się z jej subiektywnym odczuciem faworyzowania przez sędziego jednej ze stron procesowych, nie stanowi wystarczającej przyczyny do wyłączenia sędziego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła B. G.domagając się jego uchylenia oraz zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że zaskarżone postanowienie jest "kazuistyczne i nieczytelne w formie i treści". Ponadto skarżąca stwierdziła, że "sędzia NSA D. S. (...) zataiła dokument urzędowy organu Rady Miasta Ś. w postaci odpowiedzi na skargę (...) oraz pisma z dnia 19 września 2007 r." nie doręczając ich skarżącej. Powyższe okoliczności świadczą, zdaniem skarżącej, o stronniczości sędziego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) z mocy ustawy sędzia jest wyłączony w sprawach: 1) w których sędzia jest stroną bądź pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki, 2) małżonka sędziego, krewnych sędziego lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia oraz powinowatych bocznych do drugiego stopnia, 3) osób związanych z sędzią z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, 4) w których sędzia był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron, 5) w których sędzia świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą, 6) w których sędzia brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego sporządzonego z jego udziałem lub rozpoznanego przez niego, a także w sprawach, w których występował jako prokurator, 7) w których sędzia brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej. Zgodnie natomiast z art. 19 Ppsa (określającym tzw. względne przesłanki wyłączenia), niezależnie od wymienionych w art. 18 Ppsa przyczyn wyłączenia, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. W każdym ze wskazanych wypadków podstawowym celem przyjętych regulacji jest przede wszystkim zapewnienie bezstronności sędziego i eliminacja wpływu, jaki może wywierać występowanie pewnej kategorii powiązań (osobistych, ekonomicznych, służbowych itp.) na orzekanie w postępowaniu sądowym (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2005 r., sygn. akt SK 53/04). Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się więc "do eliminowania wszelkich przyczyn, mogących skutkować w otoczeniu jakimikolwiek wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznawaniu określonej sprawy" (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 lipca 2004 r., sygn. akt SK 19/02). Jednakże nie jest wystarczającym twierdzenie strony, że dany sędzia nie jest bezstronny w sprawie, nie poparte żadnymi argumentami uprawdopodobniającymi ten zarzut.