W związku z tym, że skarżący w wyznaczonym terminie nie nadesłał dokumentu mogącego uprawdopodobnić pobyt w szpitalu, Sąd na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, podnosząc, że postanowienie NSA z dnia 22 października 2012 r., sygn. akt II OZ 935/12 było niezaskarżalne, zatem niezrozumiałe dla skarżącego jest rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym postanowieniu WSA z dnia 4 marca 2013 r. Wskazał także, że nie otrzymał pism WSA z dnia 14 lutego i 23 stycznia 2013 r. Skarżący załączył dokumentację medyczną, z której wynika, że przebywał w szpitalu od dnia 19.03.2012 r. do dnia 5.04.2012 r. oraz od dnia 21.01.2013 r. do dnia 30.01.2013 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu uprawdopodobniając jednocześnie okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od dwóch przesłanek, po pierwsze: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku, po drugie: od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Zgłoszenie wniosku o przywrócenie terminu w ustawowym terminie jest warunkiem formalnym jego rozpoznania, który sąd ma obowiązek badać w pierwszej kolejności, przed dokonaniem jego oceny merytorycznej, a więc przed rozpoznaniem, czy uchybienie terminowi nastąpiło bez winy strony. Niezachowanie siedmiodniowego terminu powoduje odrzucenie wniosku na podstawie art. 88 p.p.s.a. Merytoryczne badanie wniosku o przywrócenie terminu jest zatem możliwe tylko wówczas, gdy wniosek ten nie jest spóźniony, a zatem gdy został złożony w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W rozpoznawanej sprawie, postanowieniem z dnia 5 września 2012 r. WSA w Warszawie odrzucił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Odrzucenie wniosku skarżącego przez WSA nastąpiło z powodu uznania przez ten Sąd, że skarżący nie dochował terminu do jego wniesienia. Jak wskazano powyżej, w przypadku stwierdzenia przez Sąd, że wniosek został złożony po terminie, Sąd nie bada zasadności wniosku, a więc kwestii, czy uprawdopodobniony został brak winy w uchybieniu terminu. Postanowieniem z dnia 23 października 2012 r. NSA uchylił wskazane wyżej postanowienie WSA uznając, że skarżący złożył wniosek w terminie. NSA w w/w postanowieniu wyjaśnił skarżącemu, że przedmiotem rozpoznania była wyłącznie kwestia rozpatrzenia zażalenia na odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi, natomiast oceny czy zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu dokona Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając merytorycznie wniosek. Podkreślenia zatem wymaga, że postanowienie NSA z dnia 23 października 2012 r. dotyczyło jedynie terminowości złożenia wniosku o przywrócenie terminu, a nie jego zasadności. W wyniku uznania przez NSA, że wniosek został złożony w terminie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie został zobowiązany do merytorycznego rozpoznania wniosku, a więc zbadania, czy uchybienie terminowi nastąpiło bez winy strony. Dopiero kontrolowane w niniejszej sprawie postanowienie WSA z dnia 4 marca 2013 r. dotyczyło oceny zasadności wniosku o przywrócenie terminu.