Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2006r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2006r. sygn. akt IV SA/Wa 1833/05 o odmowie przyznania skarżącej prawa pomocy w sprawie ze skargi T. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2005r. Nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: - oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 marca 2006r., sygn. akt IV SA/Wa 1833/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącej T. M. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji wskazał, że skarżąca pobiera świadczenie rentowe w wysokości 562,58 zł. Z nadesłanych przez skarżącą wyciągów wynika, że w dniu wniesienia skargi saldo na koncie skarżącej wynosiło 28.057,74 zł. Fakt ten daje podstawę do wyprowadzenia wniosku, iż skarżąca jest w stanie ponieść nie tylko koszty sądowe związane z uiszczeniem wpisu sądowego, ale również koszty związane z wniesieniem skargi kasacyjnej.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła skarżąca podnosząc, że kwota 28.057,74 zł była zdeponowana na jej rachunku na prośbę syna W. M., co miało związek z jego zamiarem zakupu pod Warszawą gruntów rolnych. Natomiast przychody uzyskane ze sprzedaży działki będącej przedmiotem postępowania sądowego zostały przeznaczone na leczenie syna W. M., który doznał ciężkich obrażeń wskutek wypadku. Wymagało to skomplikowanego i drogiego procesu leczenia połączonego z przeszczepami narządów ciała. Do zażalenia dołączono m.in. kopie dokumentacji lekarskiej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Należy podkreślić, że instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady wyrażonej w art. 214 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którą do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Sąd może na wniosek osoby fizycznej przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, spoczywa na wnioskodawcy.
W odniesieniu do zarzutów zażalenia stwierdzić należy, że Sąd I instancji zbadał wnikliwie sytuację majątkową T. M. i biorąc po uwagę jej stan majątkowy zasadnie doszedł do przekonania, że poniesienie kosztów postępowania sądowego nie przekracza możliwości finansowych skarżącej. W szczególności zgodzić się trzeba z twierdzeniem Sądu, iż posiadanie znacznej kwoty na rachunku bankowym w dniu złożenia skargi, umożliwiało stronie poniesienie kosztów postępowania sądowego. Należy zauważyć, iż oświadczenia co do właściciela i przeznaczenia tej kwoty nie zostały poparte przekonywującymi dowodami. Wątpliwości budzi także fakt, iż w zażaleniu T. M. twierdzi o "skomplikowanym i drogim" procesie leczenia syna połączonego z przeszczepami narządów ciała, natomiast z kopii nadesłanej dokumentacji lekarskiej wynika, iż w październiku 1999r. doznał on złamania uda lewego i rany prawego, co wymagało jedynie przeprowadzenia zabiegu operacyjnego, który to zabieg został wykonany w Szpitalu Powiatowym w Olkuszu.
Tym samym Sąd I instancji zasadnie ocenił, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżąca nie wykazała, iż zachodzą przesłanki do przyznania tego prawa.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.