Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 lutego 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 3133/17 o odmowie wstrzymania wykonania zarządzenia pokontrolnego Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie z [...] października 2017 r. nr [...] w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na zarządzenie pokontrolne Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie gospodarki odpadami postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 21 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "Spółka") wstrzymania wykonania zarządzenia pokontrolnego Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie z [...] października 2017 r. w przedmiocie gospodarki odpadami.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że jak wynika z uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego, "wstrzymanie działania instalacji MBP oraz ponowne uruchomienie instalacji narazi stronę skarżącą na "utratę dochodów" i konieczność poniesienia "dodatkowych, nadzwyczajnych wydatków". Ponadto wskazano, że "uniemożliwienie przetwarzania odpadów w instalacji MBP grozi wystąpieniem opóźnień w procesie zagospodarowania odpadów z terenu m.st. Warszawy i nie można przewidzieć skali ew. zagrożeń ekologicznych, które mogłyby być następstwem takiego stanu rzeczy".
Odmawiając uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania Sąd I instancji wskazał, że "złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji" poparte lakoniczną argumentacją jest niewystarczające dla jego pozytywnego załatwienia. Nie mogły przemawiać za uwzględnieniem wniosku zarzuty, że na skutek wykonania zarządzenia pokontrolnego dojdzie do utraty dochodów czy poniesienia nadzwyczajnych wydatków przez stronę skarżącą w związku z wstrzymaniem działania instalacji oraz jej ponownym uruchomieniem.
W ocenie Sądu I instancji, Spółka nie uzasadniła dostatecznie, w jakim stopniu uniemożliwienie przetwarzania odpadów w instancji faktycznie grozi wystąpieniem opóźnień w procesie zagospodarowania odpadów z terenu m.st. Warszawy, a więc czy może być trudnym do odwrócenia skutkiem. Zdaniem Sądu I instancji, "hasłowe" odwołanie się przez Spółkę do ewentualnych zagrożeń ekologicznych jest niewystarczające.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Spółka.
Spółka zarzuciła naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. przez przedstawienie stanu sprawy w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego, niezgodnie ze stanem faktycznym i prawnym. W ocenie Spółki polegało to na pominięciu istotnych wyliczeń i informacji przedstawionych we wniosku.
Ponadto Spółka zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. przez jego niezastosowanie, pomimo, że Spółka wskazała i udowodniła niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a, po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stanowisko Sądu I instancji nie zasługuje na aprobatę, ponieważ Sąd ten dokonał niepełnej oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia pokontrolnego i na podstawie tego rodzaju wadliwej analizy doszedł do przekonania, że Spółka nie uprawdopodobniła przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.