Dnia 27 maja 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej Zbór w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3203/13 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej Zbór w Z na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia własności nieruchomości postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną wskazując, że strona skarżąca, pomimo wezwania skierowanego do jego pełnomocnika o uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej przez uiszczenie wpisu od skargi kasacyjnej, nie zastosowała się do tego wezwania.
Zażalenie na ww. postanowienie wniosła strona skarżąca reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Zarzuciła naruszenie art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", przez przyjęcie przez Sąd, że pełnomocnik strony skarżącej otrzymał wezwanie do zapłaty wpisu sądowego od skargi kasacyjnej. Ponadto z ostrożności procesowej zarzuciła naruszenie art. 86 i art. 87 p.p.s.a. przez przyjęcie, że skarżący nie dokonał ww. czynności procesowej w terminie bez swojej winy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazania wymaga, że zaskarżone postanowienie nie zostało oparte na treści art. 86 i art. 87 p.p.s.a. Ocena Sądu nie była związana z ustaleniami w zakresie braku winy w uchybieniu terminu, lecz z faktem, że na stosowne wezwanie Sądu strona skarżące nie uiściła wpisu sądowego od skargi kasacyjnej. Wnosząc przedmiotowe zażalenie strona skarżąca zasadniczo ten fakt potwierdziła, a mianowicie, że wpis ten nie został uiszczony. Ponadto wyjaśnienia wymaga, że środki prawne w postaci przywrócenia terminu i zażalenia są konkurencyjne bo oparte na innych przesłankach. Oznacza to, że w ramach wnoszonego zażalenia kwestia braku winy w niedochowaniu terminu nie może stanowić podstawy do uwzględnienia zażalenia od postanowienia, którego podstawą było ustalenie faktu, że strona skarżąca nie uiściła wpisu sądowego. W ogólności powołanie się na treść art. 86 i art. 87 p.p.s.a. oznacza, że strona postępowania pośrednio przyznaje się, że pomimo "otwartego terminu do dochowania czynności w terminie", a więc w wyniku skutecznego doręczenia, takiej czynności nie dochowała w terminie. Taka jest bowiem istota prawna instytucji przywrócenia terminu. W tym zakresie strona jednak twierdzi, że takiego wezwania nie otrzymała, co w konsekwencji oznacza, że w ogóle nie zaczął biec termin do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej. Zatem zasadniczo tego rodzaju fakt powinien stanowić podstawę do rozpoznania w ramach postępowania zażaleniowego i sformułowanego zarzutu naruszenia art. 49 p.p.s.a.
Konstrukcja prawna przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dotyczących instytucji doręczenia opiera się na domniemaniu, że przesyłka dotarła do rąk adresata po osobistym potwierdzeniu tego faktu przez adresata lub osobę przez niego upoważnioną bądź doręczenie zastępcze. Możliwe jest zatem obalenie takiego dowodu, co wymaga jednak przedstawienia konkretnego kontrdowodu. Nie wystarczy w tym zakresie oparcie się wyłącznie na gołosłownych twierdzeniach. Wbrew twierdzeniom strony skarżącej, z akt sprawy wynika, że przedmiotowe wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej dotarło do profesjonalnego pełnomocnika strony skarżącej w dniu 30 stycznia 2015 r. Świadczy o tym adnotacja sekretarza sądowego z dnia 29 stycznia 2015 r., że pismo przewodnie przy którym wystosowano do strony skarżącej wezwanie do uiszczenia wpisu zostało dołączone do przesyłki zawierającej wezwanie do nadesłania 3 egzemplarzy odpisów skargi kasacyjnej. Potwierdzenie tego stanowi także dowód doręczenia tej przesyłki adresatowi, z którego wynika, że przesyłka ta zawierała "odpis zarządzenia o wpisie"; przesyłkę tę zaś podjęła osoba uprawniona do odbioru w imieniu pełnomocnika strony skarżącej. Na obalenie tych faktów pełnomocnik strony skarżącej powołuje się na zasady logiki, niedostrzegając, że profesjonalny pełnomocnik, kierując się właśnie takimi zasadami, powinien mieć świadomość, że, po pierwsze, co do zasady skarga kasacyjna z mocy prawa podlega opłacie sądowej; a po drugie, przed złożeniem podpisu na dowodzie doręczenia przesyłki - była możliwość zapoznania się z rodzajem przesyłki, w tym, że przesyłka zawiera wezwanie do uiszczenia wpisu. Pomimo tego niezwłocznie nie zakwestionował prawidłowości tego doręczenia, czyniąc to dopiero po odrzuceniu przez Sąd I instancji skargi kasacyjnej, przy tym powołując się wyłącznie za zasady logiki, bez przedstawienia konkretnych dowodów na potwierdzenie swojego stanowiska. Dlatego zarzut dotyczący naruszenia art. 49 p.p.s.a. nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Strona skarżąca nie podważyła bowiem skutecznie domniemania, że ww. wezwanie dotarło do rąk adresata.
Oceny tej nie zmienia fakt, że strona skarżąca nadesłała w terminie brakujące odpisy skargi kasacyjnej, ponieważ ta okoliczność nie przesądza o tym, że przesyłka nie zawierała także wezwania do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej.
Z tych względów, na podstawie 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.