Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. J. na zarządzenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Gd 679/12 o pozostawieniu wniosku skarżącego o sporządzenie i doręczenie kopii dokumentów z akt sprawy bez rozpoznania w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia danych osobowych ze zbiorów meldunkowych postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 marca 2016 r. pozostawiono wniosek skarżącego J. J. o sporządzenie i doręczenie kopii dokumentów z akt sprawy bez rozpoznania.
Jak wskazano w uzasadnieniu zarządzenia, w toku postępowania skarżący wielokrotnie wnosił o sporządzenie i doręczenie kserokopii dokumentów z akt sprawy. Ostatni z wniosków potraktowano jako wniosek obejmujący swą treścią wszystkie wcześniejsze wnioski dotyczące sporządzenia kserokopii dokumentów - czyli jako wniosek o sporządzenie kserokopii dokumentów z całego dotychczasowego postępowania. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 3 listopada 2015 r. skarżący został wezwany do uiszczenia - w terminie 7 dni - opłaty kancelaryjnej w wysokości 1426 zł od wniosku z dnia 16 września 2015 r. o sporządzenie kserokopii dokumentów z akt sprawy, pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania. Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu 10 listopada 2015 r., w następstwie czego wystąpił on o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Prawomocnym postanowieniem z dnia 22 stycznia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku umorzył postępowanie w sprawie przyznania skarżącemu prawa pomocy, zaś Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenia na to rozstrzygnięcie postanowieniem z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. akt II OZ 199/16. W świetle powyższego skarżący był zobowiązany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej. Nie został on zwolniony od kosztów sądowych, został natomiast wezwany do ich uiszczenia w następstwie zarządzenia z dnia 3 listopada 2015 r. Wydanie zarządzenie determinowała z kolei treść § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 16 grudnia 2003r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192). Przedmiotowa opłata kancelaryjna nie została przez skarżącego, mimo wezwania, uiszczona.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 220 § 1 in fine ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a. ) zarządzono jak na wstępie.
Zażalenie na powyższe zarządzenie złożył J. J.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
Zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a. "Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania".
Ponieważ w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, pomimo wezwania skarżącego ze stosownym pouczeniem, nie uiścił on należnej opłaty od wniosku o wykonanie i doręczenie kserokopii akt sprawy, zaś postępowanie wszczęte na skutek kolejnego wniosku o przyznanie mu prawa pomocy zostało prawomocnie umorzone, tym samym uzasadnione było zastosowanie sankcji pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Mając powyższe względy na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.