Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 44/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi H. G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2015 r., znak [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 lutego 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 44/16 odmówił H. G. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2015 r., znak [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] września 2015 r. utrzymał w mocy postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2015 r. w sprawie wstrzymania wykonania decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków w G. z dnia [...] lutego 2014 r. pozwalającej na prowadzenie robót budowlanych w otoczeniu zabytku wpisanego do rejestru zabytków. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi H. G. w dniu [...] września 2015 r. i zawierało prawidłowe pouczenie o terminie i trybie zaskarżenia tego postanowienia.
W dniu 21 października 2015 r. (data stempla pocztowego) H. G. wniosła bezpośrednio do WSA w Warszawie skargę na ww. postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Skarga wpłynęła do WSA w Warszawie 23 października 2015 r., a Sąd przekazał skargę do organu w dniu 27 października 2015 r. informując o tym fakcie skarżącą.
Pismem z dnia 6 listopada 2015 r. skarżąca złożyła za pośrednictwem organu niepodpisany wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. We wniosku skarżąca wskazała, że w dniu 20 października 2015 r. przygotowała skargę celem wysłania jej na adres Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z uwagi na porę zakończenia jej przygotowywania i brak kopert, wysłanie skargi skarżąca zaplanowała na dzień kolejny tj. ostatni, zdaniem skarżącej, dzień wniesienia skargi. W dniu tym, skarżąca nie mogła sama nadać skargi, w związku z czym poprosiła telefonicznie domownika, aby czynność tą wykonał. Skarżąca wskazała ponadto, że o tym, iż skarga została w sposób niezamierzony zaadresowana i nadana na adres Sądu, dowiedziała się z pisma Sądu doręczonego skarżącej 30 października 2015 r.
Zarządzeniem z dnia 11 stycznia 2016 r. skarżąca została wezwana do podpisania wniosku. Wezwanie zostało doręczone skarżącej w dniu 19 stycznia 2016 r.
W wykonaniu wezwania H. G. w dniu 25 stycznia 2016 r. nadesłała podpisany wniosek wraz z pismem przewodnim, w którym skarżąca doprecyzowała, że w dniu kiedy zaplanowała nadać skargę zapadła na silną migrenę. Nagła dolegliwość powodująca niemożność przemieszczania się w ramach komunikacji oraz wyręczenie się inną osobą, która nie ze swojego niedbalstwa skierowała pismo na adres sądu, stanowiły splot zdarzeń niezależny od skarżącej.
Odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm. - dalej zwana "P.p.s.a."). Wskazane przez stronę okoliczności: nagła migrena skarżącej i w związku z tym zlecenie domownikowi wysłania skargi, który błędne zaadresował kopertę zamiast do organu, bezpośrednio do Sądu, nie wyczerpuje tych wymogów. Błędne zaadresowanie koperty ze skargą nie mogły świadczyć o wyłączeniu winy strony skarżącej w niewywiązaniu się z obowiązku zachowania terminu do wniesienia skargi. Doręczone skarżącej postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2015 r. zawierało jasne w swojej treści i jednoznaczne pouczenie, że ewentualną skargę na ww. postanowienie wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Sąd podkreślił, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, pojęcie winy strony w uchybieniu terminowi w postępowaniu sądowym obejmuje swym zakresem także winę osób trzecich, które strona upoważniła do dokonania określonej czynności. Błędy i zaniedbania osoby, którą posłużyła się skarżąca obciążają ją samą, a tym samym nie uwalniają one strony od winy w niezachowaniu terminu.