Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Łd 259/11 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi przez M. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Łd 259/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił M. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego.
W uzasadnieniu wskazano, że M. S. nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, a wskazana przez nią przeszkoda, tj. zły stan zdrowia skarżącej oraz konieczność opieki nad matką nie miała charakteru nagłego, albowiem nie nastąpiła żadna okoliczność która spowodowałaby pogorszenie stanu zdrowia skarżącej o takich rozmiarach, która nie pozwoliłaby na wyręczenie się inną osobą.
W ocenie Sądu przesłanki przywrócenia terminu do wniesienia skargi nie może stanowić także argumentacja skarżącej, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jej winy z uwagi na nieznajomość przepisów prawa. Sąd podkreślił, że postępowanie przed sądem ma charakter skargowy, tym samym inicjatywa należy do strony wnoszącej skargę ewentualnie do innych uczestników postępowania, jeżeli wynik postępowania dotyczy ich interesów prawnych. Ochrona interesu prawnego wnoszącego skargę, wymaga jego własnej aktywności i zachowania należytej staranności, jeśli nie korzysta z pomocy profesjonalnego pełnomocnika (adwokata albo radcy prawnego), tym bardziej, że w zakwestionowanej decyzji skarżąca została prawidłowo pouczona o terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Na powyższe postanowienie M. S. wniosła zażalenie wnosząc o uchylenie zakwestionowanego postanowienia i przywrócenie terminu do wniesienia skargi w przedmiotowej sprawie.
W uzasadnieniu skarżąca przyznała, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi i podniosła, że na powyższe złożyło się wiele przyczyn. Najważniejsza z nich to konieczność zapewnienia opieki jej 98-letniej matce, kobiecie chorej, wymagającej całodobowej, stałej opieki. Skarżąca nie może wyręczać się opieką nad matką albowiem nie ma osób które mogłyby jej pomóc. Ponadto mieszka na terenie wiejskim z dala od poczty i środków komunikacji publicznej, a nie może zostawić matki samej nawet na godzinę, a tym bardziej na czas który byłby niezbędny do załatwienia sprawy urzędowej. Zdaniem skarżącej znaczenie ma również fakt, że jest ona osobą niewykształconą, nieporadną i nie znającą przepisów prawa. Powyższe, zdaniem skarżącej uzasadnia przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Przepis art. 86 § 1 p.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Oprócz uprawdopodobnienia winy w uchybieniu terminu procesowego, konieczne jest zaistnienie dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, a w przypadku wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi złożenie wniosku za pośrednictwem organu oraz równoczesne z wnioskiem dokonanie czynności której się uchybiło (art. 86 § 1 i 2 w zw. z art. 87 § 3 i 4 p.p.s.a.).