Zażalenie na postanowienie WSA w Białymstoku w sprawie ze skargi J. W. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Hajnówce w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie legalności budynku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt II SAB/Bk 21/12 oddalające wniosek o wyłączenie od orzekania w niniejszej sprawie Sędziego WSA Małgorzaty Roleder w sprawie ze skargi J. W. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Hajnówce w przedmiocie wszczęcia postępowania w sprawie legalności budynku postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt II SAB/Bk 21/12, po rozpoznaniu wniosku J. W., odmówił wyłączenia Sędziego Małgorzaty Roleder od orzekania w sprawie.

W uzasadnieniu swojego wniosku skarżąca podniosła, że sędzia powinien być wyłączony ze względu na podobieństwo przedmiotowej sprawy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk 46/11 w zakresie punktu 2, tj. niestwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Podobnie w sprawie o sygn. II SAB/Bk 36/11 sędzia nie sprostowała mylnie użytego w sentencji postanowienia sformułowania "odrzucić skargę" w przedmiocie informacji publicznej, podczas gdy faktycznie chodziło o odrzucenie wniosku o rozpatrzenie skargi na podstawie kopii. Ze względu na obawę, że w niniejszej sprawie także znajdzie się punkt 2 strona skarżąca stwierdziła, że wniosek o wyłączenie sędziego Roleder jest uzasadniony.

Sędzia WSA Małgorzata Roleder w złożonym w dniu 7 maja 2012 r. - oświadczeniu stwierdziła, że nie istnieją okoliczności tego rodzaju, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu I instancji podnoszenie przez skarżącą okoliczności orzekania przez wnioskowanego do wyłączenia sędziego w sprawach II SAB/Bk 46/11, II SAB/Bk 36/11, II SAB/ Bk 38/11, które w jej ocenie są podobne do sprawy niniejszej, należy odnieść do podstawy wyłączenia wskazanej w art. 18 § 1 pkt 6a p.p.s.a. Zgodnie z tą regulacją sędzia jest wyłączony z mocy ustawy w sprawach dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Istotnie sędzia Małgorzata Roleder była sędzią sprawozdawcą w sprawach II SAB/Bk 46/11 i II SAB/Bk 36/11 oraz uczestniczyła w składzie orzekającym w sprawie II SAB/Bk 38/11. Niemniej jednak pomiędzy sprawą niniejszą a ww. sprawami nie zachodzi tożsamość przedmiotowa. Sprawy w których uprzednio orzekał sędzia Małgorzata Roleder dotyczyły bezczynności w przedmiocie informacji publicznej oraz wydania zaświadczenia. Nadto wskazać należy, że podstawa wyłączenia określona w pkt 6a nie dotyczy przypadków w których przedmiotem zaskarżenia jest bezczynność. Oznacza to, że nawet w sytuacji tożsamości przedmiotu zaskarżenia, uprzednie wydanie wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie bezczynności nie stanowi podstawy do wyłączenia takiego sędziego z mocy ustawy.

Zdaniem Sądu I instancji argumentacja wniosku skarżącej nie wskazuje na istnienie po stronie sędziego Małgorzaty Roleder żadnej realnej okoliczności mogącej budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności w tej konkretnej sprawie (art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a."). Strona nie podważyła skutecznie oświadczenia sędziego. Samo stwierdzenie skarżącej, że sędzia powinien być wyłączony ze względu na podobieństwo niniejszej sprawy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk 46/11 czy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk i 38/11 w zakresie punktu 2, tj. niestwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa nie może być podstawą wyłączenia sędziego. Zawarte w sentencjach ww. wyroków rozstrzygnięcie nie jest żadnym uchybieniem, lecz wypełnieniem dyspozycji art. 149 § 1 p.p.s.a, w którym ustawodawca zobowiązał sąd do tego, aby każdorazowo orzekając w przedmiocie bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania orzekał on również w przedmiocie tego, czy miały one miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Rozstrzygnięcie składu orzekającego o tym, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa jest merytoryczną częścią wyroku, od którego służy skarga kasacyjna, jeżeli strona nie jest zadowolona z rozstrzygnięcia. Orzeczenia, zawartego w wyrokach innych spraw, nie można utożsamiać z przesłanką stanowiącą o bezstronności czy stronniczości sędziego, orzekającego w sprawie niniejszej.

Strona 1/3