Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń B. C. na postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2005 r. i 3 listopada 2005 r., sygn. akt IV SA/Wr 901/04 w sprawie ze skargi B. C. na postanowienie Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego z dnia 19 listopada 2004 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia postanawia: oddalić zażalenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przedstawił Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do rozpoznania zażalenie B. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2005 r. o umorzeniu postępowania w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych .
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z akt sprawy wynika, iż po wydaniu wyroku z dnia 26 kwietnia 2005 r. oddalającego skargę B. C. na postanowienie Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego z dnia 19 listopada 2004 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Krakowie o przekazaniu sprawy Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Chrzanowie, dalsze postępowanie sądowe dotyczyło kosztów postępowania i przyznania prawa pomocy.
Skarżąca została wezwana do uiszczenia opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, którą to opłatę w kwocie 100 zł uiściła 2 czerwca 2005 r. W dniu 19 lipca 2005 r. skarżąca złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Wniosek ten został rozpoznany przez referendarza sądowego, postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2005 r., którym odmówiono skarżącej przyznania pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata, natomiast postanowieniem z dnia 26 września 2005 r. Sąd umorzył postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, przyjmując, iż skarżąca nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych, ponieważ jest zwolniona z tych kosztów z mocy art. 239 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Postanowienie z dnia 26 września 2005 r. zostało doręczone skarżącej z pouczeniem, że przysługuje od niego sprzeciw, natomiast postanowienie z dnia 26 sierpnia 2005 r. zostało doręczone skarżącej z pouczeniem, że przysługuje od niego zażalenie. Skarżąca wniosła w terminie zażalenie na postanowienie z dnia 26 sierpnia 2005 r. oraz sprzeciw od postanowienia z dnia 26 września 2006 r.
Postanowieniem z dnia 3 listopada 2005 r., przyjmując, iż zażalenie skarżącej na postanowienie referendarza sądowego z dnia 26 sierpnia 2006 r. jest sprzeciwem od tego postanowienia, Sąd rozpoznał wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy i odmówił przyznania skarżącej ustanowienia adwokata. Zarządzeniem z dnia 16 stycznia 2006 r. Sąd zwrócił skarżącej kwotę 100 zł pobraną tytułem opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 26 kwietnia 2005 r.
Z przedstawionego stanu sprawy wynika, iż wadliwe było wezwanie skarżącej do uiszczenia opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i jego doręczenie, ponieważ skarżąca korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, które to zwolnienie obejmuje także opłaty kancelaryjne. Błąd ten został naprawiony poprzez zwrot skarżącej uiszczonej przez nią opłaty kancelaryjnej. Kolejnym błędem, być może na skutek oczywistej omyłki, było doręczenie skarżącej postanowienia z dnia 26 sierpnia i 26 września 2005 r. z wadliwymi pouczeniami, co do środków zaskarżenia. Przyczyna tej pomyłki tkwi zapewne w tym, że jeden wniosek o przyznanie prawa pomocy został rozpoznany w części przez referendarza sądowego, a w części przez Sąd. Wadliwe pouczenie co do wniesienia zażalenia na postanowienie referendarza sądowego nie spowodowało negatywnego dla skarżącej skutku, ponieważ Sąd prawidłowo zakwalifikował zażalenie jako sprzeciw i rozpoznał wniosek o przyznanie prawa pomocy postanowieniem z dnia 3 listopada 2005 r.